خلاصة:
مسئلهای که این تحقیق به دنبال بررسی آن است، واکاوی گفتمان علوی در ترکیه معاصر است. گفتمان علوی، پدیدهای چندبعدی و پیچیده است، علویها در دوره عثمانی بهویژه در شرایط رقابت سیاسی و ایدئولوژیک حکومت عثمانی و دولت صفویه، بهعنوان جاسوسهای ایران و یا شیعههای متمایل به ایران شناخته و از هرگونه فعالیتی منع شده بودند. بعد از پایهگذاری دولت ترکیه در سال 1923، جامعه علویان ترکیه اجازه فعالیت یافته و توانستند گفتمان نوینی را بنیانگذاری کنند. گفتمان مزبور تحت تأثیر هویت تاریخی و تبار ایدئولوژیکی علویان و از سوی دیگر متأثر از وضعیت سیاسی و موقعیت جغرافیایی این گروه تکوین پیدا کرد. پرسش اصلی این پژوهش، آن است که گفتمان علوی از چه دالهای معنایی تشکیل یافته است؟ این تحقیق از نوع تحقیقات کیفی است که از تحلیل گفتمان لاکلا و موفه برای تحلیل دادهها استفادهشده است. یافتههای پژوهش، بیانگر آن است که گفتمان علوی با محوریت، دال مرکزی ناسیونالیسم ترک، بر اصول و مؤلفههای معنایی دیگری همچون سکولاریسم، محافظهکاری، تساهل و تسامح، بازیابی هویت علوی، دموکراسی و امنیت تأکید مینماید.
Talking about the Alevis discourse in Turkish society is a multidimensional and complex subject. A mass group that has experienced various ups and downs in the path of identity and in the interaction with the political powers around them. In the Ottoman period, especially in the conditions of the political and ideological competition between the Ottoman Empire and the Safavid regime, the Alevis were known as Iranian spies or Shiite-oriented Iranians and were prohibited from any activity. After the establishment of the Turkish government in 1923, the Alevian community of Turkey was allowed to work and found a new discourse. O. The existence of various and sometimes contradictory components in the political and social life of the Alevis has had various implications for the discourse of this group and its discursive analysis has become important. On the other hand, the affiliations of this group with the Shiite thoughts and their adherence to Iran, doubles the significance of this discursive research. The main question of the leading research is: what are the semantic signatures of Alawi discourse? In this paper, Lacla and Mouffe's discourse analysis is used for data analysis. The findings of the research indicate that the Alevi discourse in contemporary Turkey, centered on the central slab of Turkish nationalism, emphasizes on other semantic principles such as secularism, conservatism, tolerance, the restoration of Alevi identity, democracy, and security.
ملخص الجهاز:
پرسش اصلي ايـن پـژوهش ، آن اسـت کـه گفتمـان علوي از چه دال هاي معنايي تشکيل يافته است ؟ اين تحقيق از نوع تحقيقات کيفي است که از تحليـل گفتمان لاکلا و موفه براي تحليل داده ها استفاده شده است .
شـاه اسـماعيل صـفوي بـا اسـتفاده گسـترده از ناراحتيهاي متعدد علويان و برخي محدوديت هاي وضع شده بـر جامعـه علـوي از سـوي امپراتـوران سخت گير عثماني و طرح شعارهاي ضد تبعيضي و برابري خواهانه در کل جامعه علويان آناتولي و بـا تأکيد بر انديشه روشن و انقلابي آينده سبز علوي و مهدوي، بخشي از عقايد و انديشه هاي شيعه اثنـي عشري را - که جدش «شيخ حيدر» و گروه هاي جنگجوي قزلبـاش پيـرو مسـير صـفوي در راسـتاي رسمي شدن و ارتقاي جايگاه آن ها در داخل خاک ايران تلاش کرده و به آن کاملا رسـميت بخشـيده بودند – در منظومه فکري و حتي باورهاي رسمي و خوانش هاي اعتقادي کل جامعه علويـان آنـاتولي وارد نمود، به گونه اي که باورها و انديشه هاي علوي در مدت زمان محدودي بـا انديشـه هـاي شـيعي بسيار نزديک شده و با خوانش هاي شيعي درهم آميخت (-٢٥ :٢٠٠٥ ,Olsson, Ozdalga& Raudvere .
درهرصورت ناسيوناليسم ترکي محوريت گفتمـان علوي را در شرايط حاضر تشکيل داده است و مؤلفه هاي ديگر توضيح داده شده نيز در حول اين دال مرکزي، گفتمان علويان در ترکيه معاصر را صورت بندي کرده است ، گفتماني که هنـوز هـم در دوران گذار قرار دارد و نسبت ثبات يافته اي بين آرمان ها و واقعيت هـاي زيسـت سياسـي و اجتمـاعي خـود برقرار نکرده است .