خلاصة:
بهگواهی ناقدان و صاحبنظران حوزه اسطوره، "اخیلس" یا "آشیل" نامورترین قهرمان اسطورهای یونان یاستان در داستان نبرد تروا (Trojan War) است. هومیروس، کهنترین و مشهورترین حماسهسرای یونانی، در کتاب خود "ایلیاد" که جامعترین منظومه حماسی مغرب زمین و یونان بهشمار میرود، داستان این اسطوره و ماجراجوییهای وی را در جنگ تروا بهنظم کشیده است. این کتاب بر مجامع فرهنگی و ادبی جهان غرب و شرق تاثیرات شگرفی گذاشته است. در همین راستا، برخی شاعران معاصر عرب نیز همانند سلیمان البستانی (1856) محمود درویش (1941)، و عبدالعزیز المقالح (1937) غالبا تحت تاثیر ایلیاد هومر، به فراخوانی این اسطوره پرداختهاند. هدف این مقاله نقد و ارزیابی جلوههای حضور اسطوره «آشیل» در شعر شاعران مذکور، بر مبنای نظریه پیر برونل و چگونگی بهکارگیری آن در شعر آنان است. دستاورد پژوهش که با اعتماد به روش توصیفی - تحلیلی نگاشته شده، نشان میدهد که اسطوره آشیل در شعر برخی نامبردگان، مانند درویش و مقالح که از شاعران نسل فریاد و ﺣﻮادث ﻓﺎﺟﻌﻪﺑﺎر ﻫﺰیﻤﺖ و ﺷﮑﺴﺖ در سرزمینهای عربی هستند، از هیات یک قهرمان جنگی در میدان نبرد تروا به شمایل یک منجی و سفیر سیاسی در میان ملتهای عربی در آمده که رهاییبخش انسان معاصر از دردها و رنجهای سیاسی – اجتماعی است.
According to critics and experts in the field of myth, "Achilles" or "Achilles" is the most immense Greek mythological hero in the Trojan War. Humorous, the oldest and most famous Greek epic, in his book The Iliad, the most comprehensive epic version of the West and the Greeks, is the story of this myth and his adventures in the Trojan War. This book has had tremendous effects on the cultural and literary communities of the West and the East. In the same vein, some contemporary Arab poets, like Suleiman Al-Bustani (1856), Mahmoud Darwish (1941), and Abdul Aziz Al-Maqalah (1937), have often been influenced by Iliad Homer, calling this myth. The purpose of this article is to critique and evaluate the effects of the presence of the myth of "Achilles" in the poetry of the poets, based on Pierre Brunel's theory and how to apply it in their poetry. The research achievement, which has been written with a descriptive-analytical method, shows that the Achilles myth in the poetry of some named, such as Darwish, and the articles that are poets of the generation of screaming and catastrophic events and defeat in Arab lands, The mission of a war hero on the battlefield of Troj, as a sinner and political ambassador among Arab nations, is that the emancipation of contemporary human beings from pain and suffering is political-social.
ملخص الجهاز:
بارزترين و تنها پژوهشي که ارتباط نزديکي با اين پژوهش دارد، مقاله اي از دهقان ضاد و ميرزاييتبار (١٩٣٥) با عنوان «واکاوي کارکرد اسطوره هاي يوناني در اشعار عبدالعزيز مقالح » است که در ضمن بخشي کوتاه از همين مقاله ، به حضور اسطورة آشيل در شعر المقالح نيز پرداخته شده است .
کتاب ايلياد را سليمان البستاني به زبان عربي منظوم ترجمه کرده (در سال ١٩٠٤) و اين موضوع سبب شده است تا تأثيرپذيري اين شاعر از حماسۀ ايلياد مشهودتر از ديگر شاعران باشد؛ چنان که برخي ناقدان بر اين عقيده اند که انديشۀ کاربرد اسطوره را اولين بار همين ناقد و شاعر لبناني، با ترجمۀ منظوم ايلياد هومر و نوشتن مقدمه اي بر آن در سال ١٣٣٢ وارد دنياي عرب کرد (الخضراء الجيوسي، ٥٣٣١: ١٣٢).
٢. آخيلس (آشيل ) در شعر معاصر عربي برخي ناقدان و صاحب نظران معتقدند اولين بار جبران خليل جبران بود که در سال ١٣١٢ اسطوره را در کتاب اشک و لبخند، در قطعۀ روايي «ديدار» به کار برد (الخضراء الجيوسي، ٥٣٣١: ١٣٢)؛ برخي ديگر نيز معتقدند که انديشۀ کاربرد اسطوره را اولين بار سليمان البستاني با ترجمۀ کتاب ايلياد هومر در سال ١٣٣٢ وارد دنياي عرب کرد؛ و نهايتاً عبدالحميد جيدٔە (١٣١٣: ٥٩١) يوسف الخال را نخستين شاعري ميداند که به معناي دقيق کلمه ، اسطوره را در شعر خود به کار بسته است .