خلاصة:
هدف پژوهش حاضرتعیین رابطه اضطراب کرونا در مادران با تعامل والد-کودک و پرخاشگری کودکان در ایام قرنطینه بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودک ۶ تا ۱۲ ساله شهر تهران در اردیبهشت ۱۳۹۹ بود. برای انجام این پژوهش، از روش نمونه گیری و اجرای اینترنتی استفاده شد. پرسشنامه های مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارت بودند از مقیاس اضطراب کرونا ویروس (CDAS)، مقیاس رابطه والد-کودک، پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی. درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین اضطراب کرونا در مادران با رابطه مثبت کلی در تعامل والد-کودک رابطه منفی معنادار (۵۱۱/۰-=r)، و با پرخاشگری رابطه مثبت معنادار (۶۰۱/۰=r) وجود داشت. علاوه براین، اضطراب کرونا در مادران به ترتیب با ضرایب بتای ۳۲۴/۰- و ۴۲۸/۰ پیش بینی کننده معنادار رابطه مثبت کلی بین مادران و کودکان و پرخاشگری کودکان بود (۰۱/۰>p). بنابراین با ارایه مداخلات و آموزش های به موقع و مناسب جهت کاهش اضطراب ناشی از بیماری کرونا در مادران، می توان تعاملات والدین و کودکان را بهبود بخشید و مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان را کاهش داد.
The aim of this study is to determine the relationship between corona anxiety in mothers and parentchildinteraction and children's aggression during the quaran-tine days. The research design was descry-ptive and correlational.he statistical population of the study included mothers with children aged 6 to 12 in Tehran in May 2020.To conduct this research, the online sampling method and online implementation were used. The questionnaires used in the present study were Corona Disease Anxiety Scale (CDAS), ChildParent Relationship Scale (CPRS), and Primary Children's Aggr-ession Questionnaire. Finally, the data were analyzed using SPSS24 software. The results showed that corona anxiety in mothers had a significant negative relati-onship (r=01.51) with a positive overall relationship in parent-child interaction, and a significant positive relationship with aggression (r=0.601) in children. In add-ition, corona anxiety in mothers with beta coefficients of 0.324 and 0.428, respecti-vely, predicted a significant positive ove-rall relationship between mothers and children and children's aggression (p<0.01). Therefore, by providing timely and appropriate interventions and training to reduce anxiety caused by corona vir-uses' disease in mothers, it is possible to improve parent-child interactions and reduce children's behavioral and emotio-nal problems.
ملخص الجهاز:
از طرفي با توجه به شرايط بحراني همه گيري ويروس کرونا و شيوع سريع اين بيماري و قرنطينه خانگي که مشکلات عديدهاي را با خود براي خانوادهها به همراه آورده، به ويژه اضطراب ايجادشده که مي تواند آثار مثبت و منفي رواني و اجتماعي را سبب شود و به نوعي بر سلامت روان خانواده و کودکان اثر سوء داشته و کيفيت تعاملات مادر و کودک را تحت تأثير قرار دهد، مسئله اساسي پژوهش حاضر اين است که آيا اضطراب مادر با تعامل والد ـ کودک و پرخاشگري کودکان در ايام قرنطينه رابطه دارد؟ روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي ـ همبستگي بود و جامعه آماري آن شامل تمامي مادران داراي کودک ٦ تا ١٢ ساله منطقه ٨ تهران در ارديبهشت ١٣٩٩ بود.
) نتايج ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي رابطه بين اضطراب کرونا در مادران با تعامل رابطه والد ـ کودک و پرخاشگري کودکان در جدول ٣ گزارش شده است .
در مجموع نتايج پژوهش حاضر نشان داد که اضطراب ناشي از بيماري کرونا در مادران مي تواند با تأثير بر افکار و رفتار آنها بر کيفيت تعاملات والد ـ کودک مؤثر بوده و به بروز انواع اختلالات رفتاري و مقابله اي مانند پرخاشگري در فرزندان منجر شود.
Xiang, Yang, wen, Zhang & Cheung 28.
Qiu, Shen, Zhao, Wang, Xie & Xu 31.
Murray, Dwyer, Rubin, Knighton, Wisor 15.
Keen, Couzens, Muspratt & Rodger 17.
Mirzaei, Shakerinia & Asghari Soleymanyi 22.