خلاصة:
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان در پیشبینی رفتارهای آسیب به خود در دختران نوجوان با سابقه فرار از منزل بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران نوجوان مراجعهکننده به مراکز کاهش آسیب و سرپناه شبانه شهر تهران در سال 1399 بودند که از بین آنها تعداد 90 نفر دارای سابقه فرار از منزل به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد آسیب به خود سانسون و همکاران (1998)، مقیاس پذیرش و عمل باند و همکاران (2011) و دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (2004) بود. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافتهها نشان داد اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان با رفتارهای آسیب به خود رابطه مثبت معنادار داشتند (01/0P). همچنین نتایج نشان داد که اجتناب تجربی 46/0، فقدان آگاهی هیجانی 21/0 و عدم دسترسی به رفتارهای هیجانی 31/0 از رفتارهای آسیب به خود را پیشبینی میکنند. با توجه به نقش اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان در پیشبینی آسیب به خود، اجرای کارگاههای آموزشی بر مبنای راهبردهای تنظیم هیجان و اجتناب تجربی ضروری به نظر میرسد.
The aim of this study was to investigate the role of empirical avoidance and difficulty in emotion regulation in predicting self-harm behaviors in adolescent girls with a history of running away from home. This research was descriptive and correlational. The statistical population of this study was all adolescent girls who referred to harm reduction centers and night shelters in Tehran in 1399, from which 90 people with a history of running away from home were selected by convenience sampling. Research instruments included the standard self-harm questionnaire by Sansone et al. (1998), the Bond et al. Acceptance and Practice Scale (2011), and the difficulty in regulating emotion by Gratz and Roemer (2004). Stepwise regression was used to analyze the data. Findings showed that empirical avoidance and difficulty in emotion regulation had a significant positive relationship with self-harming behaviors (P
ملخص الجهاز:
نقش اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان در پيش بيني رفتارهاي آسيب به خود در دختران نوجوان با سابقه فرار از منزل The role of empirical avoidance and difficulty in emotion regulation in predicting self- harm behaviors in adolescent girls with a history of running away from home حامد رشيدي اصل (نويسنده مسئول ) Hamed Rashidi Asl* M.
چکيده Abstract The aim of this study was to investigate the role of هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم empirical avoidance and difficulty in emotion هيجان در پيش بيني رفتارهاي آسيب به خود در دختران نوجوان با سابقه regulation in predicting self-harm behaviors in adolescent girls with a history of running away from فرار از منزل بود.
از اين رو با توجه به اهميت دوره نوجواني و شيوع رفتارهاي خودآسيب رسان در نوجوانان در تحقيق حاضر به دنبال پاسخگويي به اين پرسش هستيم که آيا اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان در پيش بيني رفتارهاي آسيب به خود در دختران نوجوان با سابقه فرار از منزل نقش دارند؟ روش روش پژوهش از نظر هدف کاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها، توصيفي و از نوع همبستگي است .
بحث و نتيجه گيري هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان در پيش بيني رفتارهاي آسيب به خود در دختران نوجوان با سابقه فرار از منزل بود.