خلاصة:
راهبرد مدیریتی حکمروایی مطلوب در مدیریت دولتی ایران مفهوم تازه ای است که درسالهای اخیر مورد توجه صاحب نظران علوم مدیریتی قرارگرفته است . ولی این موضوع تاکنون دربخش مدیریت دولتی سازمان گردشگری ایران و درتدوین برنامه های توسعه سندچشم انداز۱۴۰۴ مدنظرقرارنگرفته است . درکشور ایران ، علی رغم دارا بودن منابع غنی طبیعی ، جاذبه های فرهنگی ، تاریخی و گردشگری ، عملا با یک خلاء دربخش اجرایی و عملیاتی برنامه های توسعه روبرو هستیم .
هدف از این پژوهش ، ارائه الگوی مدیریتی گردشگری براساس راهبرد توسعه پایدار و شناسایی عوامل موثر بر اتخاذ رویکرد حکمروایی مطلوب و ارائه راهکارهای عملیاتی در این رابطه است .
چنین الگویی باید متناسب و همگام با قوانین ، ارزش های حاکم بر نظام حکومت ایرانی - اسلامی تبیین شده ، و با توجه به نیازهای موجود و نگرش مبتنی بر توسعه شاخص های حکمروایی مطلوب در ایران ، و تاکید بر حضور مشارکت دست اندرکاران در این صنعت است . روش پژوهش بصورت کیفی - کاربردی و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد و در سه مرحله انجام شده است . در مرحلة اول ، با انجام ۴۵ مصاحبه نیمه ساختاریافته هدفمند، مصاحبه ها ضبط و در مرحله دوم کد گذاری شده ، ، پس از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها منجر به ظهور ۴۶۶ کد باز، ۴۰ کد انتخابی و ۶ کد محوری شده است .
شاخص های شناسایی شده در این تحقیق و مدل مفهومی حاصل از آن ، با نوآوری درشاخص های حکمروایی خوب در صنعت گردشگری ، ۳ شاخص امنیت چندوجهی ، نگرش به بازار هدف و بازاریابی مقصد، مدیریت یکپارچه بعنوان شاخص های جدید به مفاهیم حکمروایی مطلوب اضافه گردید.و پیامدهای حاصل از این پژوهش با رویکرد تغییرات در الگوها ی رایج مدیریتی در سازمان گردشگری ایران ، باعث توسعه در راهبردهای مدیریتی ، شرایط را برای پاسخگویی مطلوب به دست اندرکاران ، و اتخاذ مدیریت یکپارچه در عرصه سیاست گذاری و اجراء مسیر را برای توسعه پایدار همه جانبه درعرصه صنعت گردشگری را فراهم نماید.
ملخص الجهاز:
چنين الگويي بايد متناسب و همگام با قوانين ، ارزش هاي حاکم بر نظام حکومت ايراني - اسلامي تبيين شده ، و با توجه به نيازهاي موجود و نگرش مبتني بر توسعه شاخص هاي حکمروايي مطلوب در ايران ، و تاکيد بر حضور مشارکت دست اندرکاران در اين صنعت است .
و پيامدهاي حاصل از اين پژوهش با رويکرد تغييرات در الگوها ي رايج مديريتي در سازمان گردشگري ايران ، باعث توسعه در راهبردهاي مديريتي ، شرايط را براي پاسخگويي مطلوب به دست اندرکاران ، و اتخاذ مديريت يکپارچه در عرصه سياست گذاري و اجراء مسير را براي توسعه پايدار همه جانبه درعرصه صنعت گردشگري را فراهم نمايد.
(هومن ، ۱۳۸۵) يافته هاي پژوهش با بهره گيري از مدل ٦ بخشي اشتراوس و کوربين (۱۹۹۸)، توسعه آن در بخشهاي شرايط علي ، شرايط داخلي و خارجي سازمان دولتي ميراث فرهنگي و گردشگري ايران ، پديده اصلي ، راهبردها و مکانيزم ها و پيامدهاي اجرائي شدن راهبردحکمروايي مطلوب مي باشد.
عدم انسجام درشيوه سياست گذاري دربرنامه هاي توسعه و لزوم ايجاد تسهيلات به جهت حضور و مشارکت دست اندرکاران دربرنامه ريزي و اجراء و شرايط استقرار شاخص هاي اجرايي شدن حکمروايي مطلوب در درون ساختار هاي اداري و بوروکراتيکي سازمان گردشگري است .
نتايج پژوهش نشان داد که براي پياده سازي رويکرد مديريتي حکمروايي مطلوب درسازمان دولتي گردشگري ايران ، با شناسايي شاخص هاي اجرائي آن ، با مشارکت و اجماع کليه نقش آفرينان و دست اندرکاران جامعة گردشگري و بکارگيري تمامي ظرفيتهاي نهادهاي متکثر دخيل در اين صنعت نمود.