خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میزان مهارت های زندگی مادران با عملکرد تحصیلی و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بین
١٢ تا ١٨ سال شهر تهران انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، پس رویدادی (علی – مقایسه ای) و از نوع همبستگی است. جامعۀ پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر شاغل به تحصیل در دوره های اول و دوم متوسطه مدارس دولتی شهرتهران در سال تحصیلی ١٤٠١-١٤٠٢ و والدین آنها میباشند. از جامعۀ آماری مذکور، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه - ای چند مرحله ای منطقه ٨ آموزش و پرورش، و از پنج ناحیه واقع در آن نواحی ١ و٤ و از این دو ناحیه ٤ مدرسه دولتی پسرانه و از این مدارس ٦ کلاس به صورت تصادفی انتخاب شدهاند. نمونۀ پیش بینی شده ٢٨٠ نفر بودند که به دلیل افت، نمونه نهایی به ٢٤٠ نفر (١٢٠ دانش آموز پسر و ١٢٠ مادر) کاهش یافت. ابزار اندازه گیری در این مقاله، پرسشنامه مهارت های زندگی، پرسشنامه سنجش خانواده و میانگین نمرات دروس دانش آموزان میباشد. به منظور اجرای آزمون، ابتدا در یکی از ساعت های مناسب آموزشی در هر مدرسه دربارة هدف پژوهش توضیحاتی به دانش آموزان داده شد، سپس دانش آموزان به پرسشنامه کارکرد خانواده در مدت زمان ٣٠ دقیقه پاسخ دادند. به سبب عدم همکاری مسئولان مدارس جهت اجرای پرسشنامه مهارت های زندگی والدین در مدرسه، این آزمون جداگانه و همراه با توضیحات کامل به والدین دانش آموزان ارائه شد و پس از مهلت سه روزه از آنها تحویل گرفته شد. پس به منظور تعیین رابطۀ متغیرها آزمون همبستگی پیرسون و برای پیش - بینی تغییرات آنها معادلۀ رگرسیون به کار گرفته شده است. در نهایت چنین نتیجه گیری شد که؛ بین میزان مهارت های زندگی مادران با عملکرد تحصیلی و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بین ١٢ تا ١٨ سال در شهر تهران رابطه معنادار و مثبت وجود دارد.
ملخص الجهاز:
در نهايت چنين نتيجه گيري شد که ؛ بين ميزان مهارت هاي زندگي مادران با عملکرد تحصيلي و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بين ١٢ تا ١٨ سال در شهر تهران رابطه معنادار و مثبت وجود دارد.
مقاله حاضر به منظور بررسي رابطه ميزان مهارت هاي زندگي مادران با عملکرد تحصيلي و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بين ١٢ تا ١٨ سال شهر تهران انجام شده است .
بحث و نتيجه گيري: هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه ميزان مهارت هاي زندگي مادران با عملکرد تحصيلي و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بين ١٢ تا ١٨ سال بود.
نتايج پژوهش نشان ميدهد که مهارت هاي زندگي مادران با کارکرد خانواده و خرده مقياس هاي آن (حل مسئله ، ارتباط ، نقش ها، کنش عاطفي، آميختگي عاطفي، کنترل رفتار) همبستگي معنادار دارند.
در ادامه بحث در مورد يافته هاي پژوهش ، نتايج بررسي رابطۀ مهارت هاي زندگي والدين با ابعاد شش گانۀ کارکرد خانواده شامل حل مسئله ، ارتباط ، نقش ها، کنش عاطفي، آميختگي عاطفي، و کنترل رفتار نشان ميدهد که ميان تمام اين ابعاد و نمره مهارت هاي زندگي مادران همبستگي معنادار وجود دارد.
اصلاني (١٣٨٨) در پژوهشي با عنوان نقش مهارت هاي ارتباطي بر کارکرد خانوادگي دانشجويان متأهل دانشگاه تهران به اين نتيجه رسيده که آموزش مهارت هاي ارتباطي سبب بالا رفتن کارکرد خانواده در مقوله هاي حل مسئله ، ارتباط ، نقش ها، کنش عاطفي، آميختگي عاطفي، کنترل رفتار، و عملکرد کلي خانواده شده است .