خلاصة:
مراکز درمانی بهعنوان یکی از مکانهای مهم با هدف درمان و بهبود سلامتی افراد جامعه در اکثر موارد، صرفاً کیفیت درمان مورد بحث قرار میگیرد و متأسفانه کالبد فیزیکی بنا از جهت بهداشت و عدم آلودگی و ارتباطات عملکردی و فیزیکی فضاهای موجود ارزیابی نمیشود؛ و احساس رضایت کاربران مجموعه (بیماران و کارکنان) از فضا و جنبههای ادراک دیـداری و بصری موجود و تأثیر آنها بر رفتار بیماران اهمیت چندانی ندارد. این پژوهش در مورد مؤلفههای آرامش محیطی در معماری اسلامی است و بهرهگیری عناصر از طبیعت در بیمارستان عسگریه اصفهان را ارزیابی میکند تا بینشی در مورد تجربیات کاربر نهایی در مقایسه با ادبیات موجود در مورد تجربیات محوطه سبز اماکن درمانی کسب کند. روش پژوهش بهصورت توصیفی و تحلیلی و از طریق پیمایشی و با طراحی پرسشنامه انجام شده است. جهت دستهبندی عوامل پژوهش، سؤالات پرسشنامه به 3 مؤلفه کالبدی، ادراکی و تأثیرات رفتاری دستهبندی شدند که طی آن سؤالاتی در پرسشنامه از بیماران و کارکنان بیمارستان عسگریه بهعنوان جامه آماری هدف پرسیده شد و در کنار آن مصاحبههایی با افراد انجام شده است آنچه ضرورت این تحقیق را تأکید مینماید انفصال کنونی انسان، طبیعت و محیط کالبدی فضای درمانی میباشد. در نهایت مشخص شد که محوطههای سبز بیمارستان عسگریه اصفهان، از طریق قدردانی از مناظر، امکان گذراندن اوقات فراغت، حضور در طبیعت، تجربیات ترمیمی و دسترسی به هوای بیرون، به بازدیدکنندگان آرامش عاطفی میدهند.اهداف پژوهش:بررسی طراحی محوطههای درمانی و نقش آرامش محیطی در معماری اسلامی.مطالعه نقش بهکارگیری عناصر طبیعت برای افزایش رضایت بازدیدکنندگان مراکز درمانی.سؤالات پژوهش:طراحی محوطههای درمانی و نقش آرامش محیطی در معماری اسلامی چگونه میباشد؟استفاده از عناصر طبیعت در بیمارستانها چه تأثیری بر روحیه بازدیدکنندگان دارد؟