خلاصة:
در این پژوهش، پژوهندگان به؛ واکاوی مقوله شکار در عصر هخامنشی و کارکردهای آن در
آیین شاهنشاهی هخامنشی پرداخته و در این مسیر با غور و تتبع در منابع تاریخ نگارانه، متون
تاریخی، تحقیقات و مطالعات پژوه شگران معاصر، سعی نموده در پی پاسخ گویی به پرسش
اصلی پژوهش برآیند که: شکار در آئین هخامنشیان چه جایگاه و کارکردی داشته است؟
یافت ههای این پژوهش حاکی از آن است که شکار در آیین هخامنشیان جایگاه والایی داشته
و بازه کارکردی آن بسیار گسترده بوده به نحوی که م یتوان گفت: یکی از فرایندهای جاری
بسیار مهم این دوران محسوب شده و نقش ایدئولوژیک، معیشتی، هنجارگرایانه، هویت بخش،
استراتژیک و اجتماعی داشته است؛ پژوهش حاضر؛ شکار شاهانه، نقش آیینی آن در این دوران،
ابزارهای مورد استفاده در شکار،نقش توده مردم در اجرای آن و مصارف شکار را، مورد واکاوی
و بازجست قرار داده است.
ملخص الجهاز:
کارکرد آئيني -سنتي شکار در آئين هخامنشيان روح اله عالي پور ١، ابراهيم شاهپري بنشتي ٢ چکيده : در ايـن پژوهـش ، پژوهنـدگان بـه ؛ واکاوي مقولـه شـکار در عصـر هخامنشـي و کارکردهـاي آن در آييـن شاهنشـاهي هخامنشـي پرداختـه و در ايـن مسـير بـا غـور و تتبـع در منابـع تاريخ نگارانـه ، متـون تاريخــي ، تحقيقــات و مطالعــات پژوهش گــران معاصــر، ســعي نمــوده در پــي پاســخ گويي بــه پرســش اصلــي پژوهــش برآينــد کــه : شــکار در آئيــن هخامنشــيان چــه جايــگاه و کارکــردي داشــته اســت ؟ يافته هـاي ايـن پژوهـش حاکـي از آن اسـت کـه شـکار در آييـن هخامنشـيان جايـگاه والايـي داشـته و بــازه کارکــردي آن بســيار گســترده بــوده به نحوي کــه مي تــوان گفــت : يکــي از فرايندهــاي جــاري بسـيار مهـم ايـن دوران محسـوب شـده و نقـش ايدئولوژيـک ، معيشـتي ، هنجارگرايانـه ، هويت بخـش ، اسـتراتژيک و اجتماعـي داشـته اسـت ؛ پژوهـش حاضـر؛ شـکار شـاهانه ، نقـش آيينـي آن در ايـن دوران ، ابزارهـاي مـورد اسـتفاده در شـکار،نقش تـوده مـردم در اجـراي آن و مصـارف شـکار را، مـورد واکاوي و بازجسـت قـرار داده اسـت .
پيرنيا ، تاريخ ايران و باستان ، ص ٢٤٨- ٢٤٦ فراينـد آموزشـي بـراي آمـوزش عمومـي بـوده و ايـن آمـوزش از سـنين پاييـن در دسـتور کار قــرار مي گرفتــه اســت بــراي اين کــه نيروهــاي جــوان جامعــه بــه شــکارگري مســلط شــوند و بتواننـد آن را بـه تسـلط کامـل انجـام دهنـد در جايـي ديگـر از تشـويق مـداوم مـردم بـه شـکار صحبـت شـده ؛ زيـرا گزنفـون عقيـده داشـت کــه : از منظـر کـوروش شـکار بهتريـن آمـوزگار جنــگ اســت و مناســب ترين مکتــب اسب ســواري کــوروش و خــود و همراهــان را تــا خســته نمي شــدند و عــرق نمي کردنــد بــه دام شــکار تشــويق مي کــرد و توقــف به هيچ وجــه جايــز نبـود.