خلاصة:
چکیده ترکیه از سال 2011 وبا شروع بهارعربی به ابزار نظامی درسیاست خارجی خود تکیه کرده است. بکارگیری نیروی نظامی مهم ترین شاخص نمایش قدرت سخت بویژه در منطقه ی خاورمیانه و شمال آفریقا (منا) محسوب می گردد. اتخاذ رویکردهای تهاجمی و استفاده ازقدرت نظامی در سیاست خارجی ترکیه در حوزه ی منا با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک ترکیه و با اتکا برصنایع دفاع ملی، نشانه بارز بکار گیری قدرت سخت آنکارا می باشد. که در این میان کاربرد بهینه و برخورداری از صنایع دفاعی پیشرفته و بومی و تقویت قدرت پهپادی در جهت پیشبرد سیاست های تهاجمی ترکیه و نمایش این نوع از قدرت بسیار حائز اهمیت است. لذا سوال پژوهش حاضر این است که چگونه تحولات صنایع دفاع ملی، به عنوان مهم ترین محور فعالیت این کشوردر تحقق و افزایش قدرت سخت ترکیه در خاورمیانه و شمال آفریقا از سال 2011 تا 2021 تأثیر گذاشته است؟ مقاله حاضر تلاش دارد سوال مورد اشاره را بر اساس رویکرد نظری واقع گرایی تهاجمی جان جوزف مرشایمر تحلیل نماید. این پژوهش کیفی می باشد و روش گردآوری داده ها تحلیلی و توصیفی به شیوه کتابخانه ای انجام شده و از مقالات، کتاب ها و پایگاه های اینترنتی استفاده شده است. کلید واژه ها: ترکیه، خاورمیانه، صنایع دفاعی، قدرت سخت، واقع گرایی تهاجمی
AbstractSince the Arab Spring commenced in 2011, Turkey has increasingly relied on military tools in its foreign policy. Military force is the most important indicator of displaying hard power, especially in the Middle East and North Africa (MENA). Ankara has shifted to a hard-power approach to secure itself from threats in and achieve its aspirations of becoming a regional power. Turkey’s military activism and assertive policies during the last few years would not have been possible without strong homegrown defense capabilities and drone power. Therefore, the question of this research is how the developments in the National Defense Industry (NDI), as the most important axis of the country's activity, have affected the increase of Turkey's hard power in the Middle East and North Africa from 2011 to 2021? This article uses John Mearsheimer's offensive realism theoretical framework to answer this question. This research is qualitative, descriptive and analytical. The method of data collection has done in a library manner, and articles, books and websites have been used. Key words: Turkey, Middle East, Defense Industries, Hard Power, offensive Realism
ملخص الجهاز:
لذا سوال پژوهش حاضر اين است که چگونه تحولات صنايع دفاع ملي ، به عنوان مهم ترين محور فعاليت اين کشور در تحقق و افزايش قدرت سخت ترکيه در خاورميانه و شمال آفريقا از سال ٢٠١١ تا ٢٠٢١ تأثير گذاشته است ؟ مقاله حاضر تلاش دارد سوال مورد اشاره را بر اساس پيشرفت ها و شاخص هاي مهم صنايع نظامي ترکيه تحليل نمايد.
با توجه به اينکه توانايي نظامي، از جمله مهم ترين ابزار به کار گيري قدرت سخت ميباشد، در همين راستا ترکيه ضمن دستيابي به پيشرفت هاي چشمگير در صنعت دفاعي طي يک دهه گذشته ، به ويژه پس از کودتاي سال ٢٠١٦ ميلادي، ساختار ارتش ، اقتصاد تسليحاتي و نظام ديوان سالاري امنيتي خود را 1 - Tariq ibn Ziyad military base مورد بازبيني قرار داده است و بيترديد امروزه دولت آنکارا يک قدرت نظامي جهاني محسوب ميگردد.
ترکيه در حوزه ساخت تسليحات پيشرفته بومي به ويژه در زمينه پهپادهاي شناسايي و مسلح پس از ايالات متحده آمريکا، اسرائيل و چين از قدرتمندترين کشورهاي جهان محسوب ميگردد و در جايگاه چهارم قرار گرفته است ، اين در حالي است که آنکارا در سال هاي نخست قرن بيست و يکم ، حدود هشتاد درصد از سخت افزارهاي نظامي مورد نياز خود را از طريق واردات تأمين ميکرد، اما امروزه اين ميزان از واردات ، تا بيست درصد کاهش يافته است .