خلاصة:
در ادبیات اخیر اقتصادی، کارآفرینی، عاملی مهم در رشد اقتصادی کشورها محسوب شده است. از این رو، ترویج کارآفرینی در سیاست های اقتصادی دولت ها توصیه شده است. تاثیر سرمایه کارآفرینی در کنار سرمایه فیزیکی و نیروی کار در تابع تولید ملی، بسیار حایز اهمیت است. سرمایه کارآفرینی، ظرفیت یک اقتصاد برای ایجاد رفتار کارآفرینانه است. رشد سرمایه مذکور، موجب افزایش تعداد کارآفرینان می شود. کارآفرینان با نوآوری و ایجاد رقابت، موجب افزایش بهره وری و اشتغال می شوند که این وضعیت، در نهایت به رشد اقتصادی می انجامد. در مقاله حاضر، با بررسی موضوع کارآفرینی از بعد کلان اقتصادی، پیشنهادهایی کاربردی به منظور افزایش کارآفرینی در اقتصاد ایران بیان شده است. تعلیم کارآفرینی و حمایت از کارآفرینان، به منظور افزایش آن در کوتاه مدت پیشنهاد شده است. همچنین استفاده از کارآفرینان موفق و پرهیز از مدرک گرایی در تعلیم کارآفرینان توصیه شده است. در بلندمدت، اجرای سیاست هایی که موجب رشد سرمایه کارآفرینی شوند، به میزان بسیاری رشد اقتصادی کشور را افزایش می دهد. از جمله سیاست های مذکور، فرهنگ سازی برای ایجاد گرایش به کار و خوداشتغالی، تولید دانش های جدید و وضع قوانین مناسب به منظور تسهیل کسب و کار است.
In the recent literature of economics، entrepreneurship has been regarded as a key factor in the economic growth. Thus، encouraging of entrepreneurship is highly recommended in public policies. In the national production function، the role of entrepreneurship capital and labor is invaluable. Entrepreneurship capital is the capacity of an economy to generate entrepreneurial behavior. Increase of this capital would result in an increase in the number of entrepreneurs; entrepreneurs develop innovation and competition، which، in turn، can cause more productivity and employment. In conducting this paper، entrepreneurship has been approached from the macroeconomic viewpoint، followed by practical suggestions for increasing entrepreneurship rate. As a short run strategy، training entrepreneurship and supporting entrepreneurs are suggested. Meanwhile، using successful entrepreneurs and avoiding formal schooling as a way of training efficient entrepreneurs are also recommended. It must be noted that، policies for increasing entrepreneurship capital in the long run will bring about considerable economic growth. Of these policies، promoting self-employment culture، creating new knowledge and appropriate regulation for facilitating new businesses can be mentioned.
ملخص الجهاز:
لیکن در کشورهای کمتر توسعهیافته، همواره سرمایه فیزیکی و نیروی کار در تولید ملی و رشد اقتصادی مورد توجه بوده و به سرمایههای انسانی و مهم تر از آن سرمایه کارآفرینی<FootNote No="73" Text=" Entrepreneurship Capital"/>، توجه کمتری شده است.
در برخی پژوهشهای انجام شده از جمله بامول<FootNote No="76" Text=" Baumol"/> (2002)، کارآفرینی از عوامل مهم مؤثر بر بهرهوری کل عوامل تولید محسوب شده است، زیرا کارآفرینها از دانشهای جدید، در تولید محصولات جدید و به عبارت دیگر، تجاری سازی دانشها استفاده میکنند.
در مجموع، افزایش تعداد کارآفرینها در سطح ملی یا اقتصاد کشور، آثار زیر را دارد: 1) کالاها و خدمات در سطح ملی افزایش مییابد، 2) درآمد سرانه کشور افزایش مییابد، 3) رفاه و آسایش در سطح ملی افزایش مییابد، 4) موجب پیشرفت فناوری و رقابت با کشورهای دیگر میشود، 5) به رشد تربیت و کارآموزی مدیران بخش خصوصی و افزایش بسیار تعداد مدیران کسب و کار<FootNote No="110" Text=" Business Man"/> در اقتصاد ملی میانجامد.
اهمیت تربیت و آموزش کارآفرینان در گزارش مجمع جهانی اقتصاد<FootNote No="111" Text=" Global Education Initiative (GEI) of World Economic Forum"/> (2009: 12) درباره آموزش جهانی کارآفرینی به صورت ذیل بیان شده است: «آموزش کارآفرینی، عامل بسیار مهمی در ایجاد تغییرات در همه بخشهای اقتصاد است.
البته از گزارش مجمع جهانی اقتصاد (2009) و گزارش تخصصی مجله دیدهبان جهانی کارآفرینی درباره تعلیم و تحصیل کارآفرینان<FootNote No="112" Text=" GEM Special Report: A Global Perspective on Entrepreneurship Education and Training"/> (2010) نیز استفاده شده است.