Abstract:
حق بر سلامت به عنوان یک حق ذاتی به این معناست که هر کس حق داردتا به بالاترین استاندارد سلامت
فیزیکی و روانی دست یابی داشته باشد و این حق تمام خدمات پزشکی، بهداشت عمومی، غذای کافی،
مسکن مناسب، محیط کار سالم و محیط زیست تمیز را در بر میگیرد. وجود ابعاد مختلف برای سلامتی،
حوزههای گوناگون مرتبط با سلامتی و عوامل متنوع تاثیر گذار بر آن موجب دشواری تعریف حق مزبور
شده است لذا دولتها برای تامین امکان یک زندگی سالم ملزم به انجام اقدامات در حوزه وسیعی می باشند
در این تحقیق هدف ما بیشتر بررسی حق بیمار بر سلامتی و حقوق عمومی و خصوصی که بیمار دارد
میباشد از طرف دیگر به بررسی حق پزشک و حق حاکمیت نیز پرداخته می شود و ضمن بررسی قوانین و
مقرراتی که این حق را به رسمیت شناخته اندبه بیان مفهوم و جایگاه این حق بر سلامت در نظام حقوقی
ایران پرداخته ایم و بررسی معیارها و مبانی افتراق جرایم و تخلفات مربوط به حوزه سلامت (بهداشت،
درمان و دارو).
Machine summary:
وجود ابعاد مختلف براي سلامتي، حوزه هاي گوناگون مرتبط با سلامتي و عوامل متنوع تاثير گذار بر آن موجب دشواري تعريف حق مزبور شده است لذا دولتها براي تامين امکان يک زندگي سالم ملزم به انجام اقدامات در حوزه وسيعي ميباشند در اين تحقيق هدف ما بيشتر بررسي حق بيمار بر سلامتي و حقوق عمومي و خصوصي که بيمار دارد ميباشد از طرف ديگر به بررسي حق پزشک و حق حاکميت نيز پرداخته ميشود و ضمن بررسي قوانين و مقرراتي که اين حق را به رسميت شناخته اندبه بيان مفهوم و جايگاه اين حق بر سلامت در نظام حقوقي ايران پرداخته ايم و بررسي معيارها و مباني افتراق جرايم و تخلفات مربوط به حوزه سلامت (بهداشت ، درمان و دارو).
طبق توضيحاتي که در قبل ارائه داديم متوجه شديم که قانونگذار در قانون مجازات اسلامي و تعزيرات يکسري مواد را براي مجازات و تعريف قصور پزشکي مطرح کرده است از طرفي سازمان نظام پزشکي و ساير نهادهاي ذيربط ازجمله وزارت بهداشت و درمان ، علوم پزشکي هر کدام نيز داراي يکسري آيين نامه هاي اجرايي و قوانين مخصوص به خود هستند در مقابله با جرايم و تخلفات پزشکي در اين مبحث اين اقدامات را از اين دو منظر مورد بررسي قرار مي دهيم .