Abstract:
وابستگی جوامع امروزی به خودرو، مشکلاتی را در پی داشته است؛ این امر، برنامه ریزان شهری را بر آن داشت که به دنبال دست یابی به راه حل هایی جهت بهبود دسترسی به شیوه های مختلف سفر در شبکه حمل ونقل باشند. یکی از موثرترین راه کارهای ممکن، طراحی معابر با رویکرد خیابان کامل است؛ که راحتی، دسترسی و ایمنی کاربران را فراهم می کند. طراحی این خیابان مستلزم در نظر گرفتن نیاز کاربران اعم از سواره و پیاده، دوچرخه سواران،رانندگان و یا کاربران حمل ونقل همگانی به ترددی ایمن، پاک، راحت و روان است. در این مقاله سعی بر این است تا با بررسی معضلات ترافیکی جوامع شهری درحال توسعه، راه کاری در راستای کاهش ترافیک معابر، افزایش دسترسی، افزایش ایمنی و کاهش تصادفات ارایه شود. یافته ها حاکی از آن است که رویکردهای مدیریت تقاضای استفاده از وسیله نقلیه شخصی مانند حمل ونقل فعال و توسعه با محوریت حمل ونقل همگانی می توانند مکمل یکدیگر باشند. هم چنین جهت جلب تمایل شهروندان می توان از شاخص دسترسی به عنوان عامل کلیدی بین حمل ونقل فعال و توسعه با محوریت حمل ونقل همگانی استفاده کرد. این شاخص عملا نقطه اشتراک رویکرد عدم توجه به وسیله نقلیه شخصی و اولویت دادن به حمل ونقل انسان محور است که به عنوان مشوق، ارتباط دهنده این نگاه تعاملی است. درنهایت، با ترکیب راه کارهای مدیریت سیستم های حمل ونقل و کاربری زمین مانند رویکرد توسعه با محوریت حمل ونقل همگانی و خیابان کامل، امکان بهبود دسترسی در شبکه حمل ونقل شهری فراهم خواهد شد.
Increasing car dependency has directed urban planners to seek solutions to improve transportation network performance. One of the most effective solutions to solve this issue is to design a complete street that provides easy access and safety. This street design requires considering users' needs, whether on foot, by bike, or any non-motorized vehicles. In this paper, we first examine the traffic problems of the developing cities and then introduce the complete street approach by considering transit-oriented development (TOD) zones. These two approaches are based on travel demand management (TDM) solutions and sustainable explanations of Human-centered transportation (HCT). TOD makes the interaction between transport and land-use discipline, and active transport helps urban planners with clean and safe mobility. As both of them affect traffic analysis zones (TAZ), we try to find their intersections. Thus, this paper shows the accessibility as an interaction of complete street and TOD. Results show that accessibility can be used as the most critical index between public transport as a core of TOD and active transport to encourage citizens to reduce their dependence on private-motorized vehicles. Therefore, the role of accessibility and its importance of making the interaction in transportation and urban form could be more apparent by finding these new approaches and seeing the primary measure of effectiveness.
Machine summary:
٥. ٠ :DOR 3 حمید میرزاحسین ١، امیرعباس رصافی ٢، زهرا جمالی تاریخ دریافت : ١٣٩٩/٠٦/٣٠ تاریخ پذیرش : ١٣٩٩/٠٩/٠٩ چکیده وابستگی جوامع امروزی به خودرو، مشکلاتی را در پی داشته است ؛ این امر، برنامه ریزان شهری را بر آن داشت که به دنبال دست یابی به راه حل هایی جهت بهبود دسترسی به شیوه های مختلف سفر در شبکه حمل ونقل باشند.
بنابراین ، راه کارهایی جهت مدیریت تقاضای سفر با خودروی شخصی از سوی متخصصان حمل ونقل و برنامه ریزان شهری پیشنهاد شده است که از جمله این موارد می توان به توسعه با محوریت حمل ونقل همگانی و خیابان کامل در قالب حمل ونقل فعال اشاره داشت .
2. Mattias Qviström مقاله این چنین طرح ریزی شده است که چه عواملی در طراحی خیابان کامل و توسعه با محوریت حمل ونقل مؤثر هستند و دسترسی چه نقشی در استقبال شهروندان از این طرح دارد تا بتواند به عنوان عامل کلیدی ارتباط دهنده راه کارهای هدف در مواجهه با مسئله بیان شده ، باشد.
اهداف طراحی : هدف از طراحی یک خیابان کامل ، ایجاد محیطی ایمن ، راحت و در دسترس برای کاربران (رانندگان ، مسافران حمل ونقل همگانی ، دوچرخه سواران و افراد پیاده ) بدون در نظر گرفتن شیوه سفر آنها است ( اکبری ، شلبی ، خاندکرم ٤، ٢٠١٨: ٧)؛ هم چنین خیابان های کامل سعی در بهبود کیفیت محیط زیست دارند.