Abstract:
در نیمه شب ۳۱ دی ماه ۱۳۹۸ سردار سپهید قاسم سلیمانی فرمانده پیشین نیروی قدس سپاه, به همراه ٩ نفر از همراهان خود. هنگام خروج از فرودگاه بغداد. مورد تهاجم پهپادهای بدون سرنشین آمریکایی قرار گرفت و با شلیک موشکهای هدایت شونده. همگی به شهادت رسیدند. این حادثه که با دستور مستقیم رئیس جمهور آمریکا رخ دادء فارغ از ابعاد سیاسی و امنیتی, از حیث حقوقی نیز مقولهای قابل بحث و بررسی است. از حیث امکانسنجی پیگرد قضایی و حقوقی موضوع در مجامع بینالمللی, برخی اعتقاد به عدم امکان چنین امری دارند و از جمله. عدم عضویت ابران در دادگاه کیفری بینالمللی و در نتیجه. عدم شمول مقررات اساسنامه رم و متعاقب آن, عدم امکان درخواست رسیدگی این دبوان از سوی دولت ایران را به عنوان دلایل خود ذکر میکنند. ولی به نظر میرسد امکان به جربان افتادن فرایند قضایی و حقوقی در سطح بینالمللی به منظور پیگیری این حادثه به طرفیت دولت آمریکا وجود دارد و مهمترین این دلایل, تلقی از ترور به مثابه جنایت علیه بشریت و نقض کنوانسیون پیشگیری و مجازات جرایم ارتکابی علیه اشخاص حمایت شده بینالمللی (مصوب ۱۹۷۳ میلادی)» نقض موافقتنامه وضعیت حقوقی نظامیان آمریکا در خاک عراق (مصوب 1۷توامبر ۲۰۰۸), مجموعه مواد کمیسیون حقوق بینالملل در زمینه مسئولیت بینالمللی دولتها تاشی از عمل متخلفانه بینالمللی مصوب ۱ میلادی ناظر بر «تخلفغات مسئولیتساز» دولتها و اقدام غیر موجه و نامشروع آمریکا در «نوسل به زور» و «اقدام پیش دستانه» طبق حقوق بینالملل معاهدانی و حقوق بینالملل عرفی است. بر اساس دلایل اشاره شده»ء برای عملیسازی فرایند پیگیری قضابی و حقوقی موضوع. دو راهکار پیش روی دولت ابران است: نخست. ارجاع امر به شورای امنیت سازمان ملل متحد نظیر قضیه ترور رفیق حربری در سال ۲۰۰۵ میلادی و تشکیل دادگاه ویژه در لبنان؛ و دوم. صدور اعلامیه موردی پذیرش صلاحیت دیوان کیفری بینالمللی از سوی دولت عراق و درخواست مداخله و رسیدگی قضابی دیوان نظیر درخواست دولت فلسطین پیش از عضویت در دیوان مبنی بر رسیدگی به جنایات اسرائیل در سال ۲۰۱۵ میلادی.