Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه آموزش مهارتهای زندگی با سخترویی و سلامت روانی دانشآموزان مقطع متوسطه تبریز در سال 1400 انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان تبریز در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که 133 نفراز دانشجویان به وسیله نمونه گیری تصادفی خوشهای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامة سخت رویی کوباسا، پرسشنامه سلامت روانی GHD و مقیاس مهارتهای اجتماعی، استفاده شد و نتایج آزمون با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافتههای پژوهش نشان داد که بین مهارتهای زندگی و سخترویی با سلامت روانی دانشاموزان رابطه مثبت و معنیدار قوی مشاهده شدو همچنین با توجه به نتیجه پژوهش حاضر مشخص شد که هر دو متغیر سخترویی و مهارتهای زندگی پیشبینیکننده سلامت روانی دانشآموزان هستند و در مجموع 47 درصد از تغییرات سلامت روانی آنها را پیش بینی میکنند.
Machine summary:
مطالعات بسیاری در مورد تأثیر برنامه آموزش مهارتهای زندگی بر ابعاد مختلف سلامت روان انجام گرفته و نتایج نشان داده است که آموزش این مهارتها سبب بهبود مهارتهای اجتماعی و ارتباطات بین فردی، افزایش رفتارهای مثبت اجتماعی و سازگاری اجتماعی، افزایش رضایت از سیستم خانوادگی و سازگاری با خانواده و افزایش مهارتهای مقابله ای شده است (محمدخانی، ۱۳۸۵).
فرضيه اول: میزان رشد خلاقیت (مؤلفه اصالت) در دانش آموزان که دوره ی پیش دبستانی را گذراندهاند، نسبت به کودکانی که این دوره را نگذرانده اند بیشتر است.
فرضيه چهارم: میزان رشد خلاقیت (مؤلفه بسط) در دانش آموزانی که دوره ی پیش دبستانی را گذرانده اند نسبت به کودکانی که این دوره را نگذرانده اند، بیشتر است.