Abstract:
مدعیان معاصر مهدویت، خواب را راه ارتباط با ائمه اطهار؟عهم؟ و کسب علم از ایشان معرفی کرده و از ادله اثبات ادعاهای غیرقابل اثبات خود میشمارند و مخاطبان خود را به خوابباوری میخوانند و گاهی با ارائه فرامینی آنان را به ورطه رویاپروری میکشانند تا علاوه بر جذب موعودباوران، مصونیت و نفوذ کلام در مخاطب را به چنگ آورند. این نوشتار بر پایه روش توصیفی _ تحلیلی و بهرهگیری از منابع کتابخانهای، جایگاه خواب در میان متمهدیان فعال معاصر را بیان میکند و روشن میسازد که خوابگرایی از ابداعات یا ویژگیهای فرقه خاصی نیست و گروهکهای بسیاری در دستیابی به اهداف خود آن را به کار بستهاند؛ سپس از نقش خواب در گرایش به آنان پرده بر میدارد و در پایان علاوه بر تبیین هدف خوابگرایان از ترویج خوابباوری، با نگاهی انتقادی، استنادات آنان را به چالش کشیده و حجیت خواب در گرایش به ایشان را همراه با بیان تناقضات بررسی میکند.
The contemporary claimants of Mahdaviat introduce sleep as a way to communicate with the imams of purification and to gain knowledge from them, And they invite their audience to believe in dreams, and sometimes by presenting commands, they lead them to dream, in order to gain the immunity and influence of words in the audience in addition to attracting the believers. Based on the descriptive-analytical method and the use of library resources, this article explains the position of sleep among contemporary active claimants and makes it clear that sleepism is not an innovation or characteristic of a particular sect and many groups have used it to achieve their goals. Then, it reveals the role of sleep in the tendency towards them and in the end, in addition to explaining the goal of the dreamers to promote the belief in dreams, with a critical view, he challenges their citations and examines the validity of the dream in the tendency to them along with stating the contradictions.
Machine summary:
روشن است که بررسی درستی چنین ادعاهایی بر پایه خوابباوری، قابل سنجش نیست، از این رو قبول آنها نیز غیرممکن است، زیرا پذیرش حقانیت مدعیان با استناد به خواب و رؤیا، با اثبات حقانیت همه کسانی برابر است که بطلانشان بدیهی و غیرقابل انکار است و حتی خود مدعیان نیز باطل بودن خوابگرایان دیگر را تأیید میکنند(ابوحسن، 1434ق: ج2، 66).
برخی محققان حوزه مهدویت، آثاری در نقد جریان احمد اسماعیل نوشتهاند و در میان مباحث خود به نقد خوابگرایی این جریان نیز اشاره كردهاند؛ از جمله«خواب پریشان»(شهبازیان، 1394) و «ادعاهای قرآنی برخی مدعیان دروغین در بهرهگیری از رویا برای تشخیص حجت الهی»(آیتی و شهبازیان، 1393) و «نقد و بررسی بهرهگیری از استخاره، معجزه، خواب در ادله مدعی یمانی بصری»(شهبازیان و یوسفیان، 1391)؛ لیكن این نوشتار با روش توصیفی_ تحلیلی و نگاه مسئلهمحور، موضوع خوابگرایی و ترویج آن میان مخاطبان سه فرقه فعال حوزه مهدویت معاصر، یعنی شیخیه، بابیت و احمد اسماعیل(یمانی) بررسی كرده و به مخاطب مینماید كه این شیوه نخنما كه توسط برخی مدعیان بزرك شده و ابداعی به نظر میرسد، دستاویزی كهنه است كه سایرین نیز از آن بهره بردهاند، از این رو نخست، جایگاه خواب در میان متمهدیان فعال معاصر بیان میشود؛ سپس نقش خواب در گرایش به مدعیان مهدویت بررسی میگردد و با تحلیل و نقد مستند خوابگرایی، بیان تناقضات و تبیین هدفشناسی مدعیان دروغین مهدویت از ترویج خوابگرایی میان موعود باوران، كلام به پایان میرود: جایگاه خواب در میان متمهدیان غالب متمهدیان با بهرهگیری از خواب، در پی طرح یا اثبات ادعای خود بودهاند كه به نمونههایی از كاربست خواب توسط مدعیان فعال مهدویت در دوره معاصر اشاره میشود: 1.