Abstract:
روستاها به عنوان یکی از بسترهای سکونتگاهی انسان و مخاطرات محیطی به عنوان پدیده طبیعی از مهمترین مباحث جغرافیا در حوزه برنامه ریزی فضایی می باشند. در همین راستا پژوهش حاضر به دنبال ارایه الگوی راهبردی ایمنی سکونت گاه های روستایی(نمونه موردی روستاهای شهرستان تهران) می باشد. با توجه به آرمان های نیل به توسعه پایدار، ارتقاء کیفیت زندگی، رفاه و توسعه اجتماعی و محیطی، لازم است که مخاطرات طبیعی و آسیب پذیری نسبت به آن در کانون مباحث توسعه و برنامه ریزی در ابعاد مختلف بخشی و فضایی و نیز در سطوح مختلف محلی تا ملی و بین المللی قرار بگیرد. پژوهش حاضر از نظر روش شناسی توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جمع آوری داده ها و اطلاعات بصورت میدانی(پرسشنامه به روش دلفی) و اسنادی انجام شده است تجزیه و تحلیل اطلاعات با آمار توصیفی و استنباطی و مدل SWOT و AHP انجام شده است نتایج تکنیک دلفی پژوهش نشان می دهد که در مدیریت ایمنی مراکز روستایی هیچ الگو و طرحی موثری وجود ندارد. این مراکز به لحاظ خدمات ایمنی و آتش نشانی به مراکز شهری وابسته هستند و در نتیجه موجب اسیب پذیر بالا این مراکز در قبال مخاطرات می شود. تحلیل همبستگی پژوهش هم نشان می دهد که فاصله مراکز روستایی از تهران با برخورداری از خدمات ایمنی رابطه معکوس وجود دارد. و همچنین هر چقدر مخاطرات محیطی روستا بالاتر است به همان میزان وابستگی شغلی و درآمدی آن روستا به تهران بیشتر می باشد.
Machine summary:
عوامل داخلي در حوزه مديريت ايمني و بحران در روستاها ي شهرستان تهران Swot وزن رتبه وجود سازمان تخصصي در سطح بين المللي /055 7 وجود حمايت و کمک هاي بين المللي در سطح ايمني و مخاطرات 0/071 6 سازمان هاي و بازوهاي اجراي قوي مانند هلال احمر و فعاليت دز حوزه ايمني 0/093 4 مخاطرات توجه و اولويت به برنامه ها و طرح هاي ايمني و مديريت بحران در سطح کشور 0/146 3 تشکيل کارگروه هاي ايمني مديريت يکپارچه در سطح عالي در کشور 0/312 1 وجود نيروهاي متخصصي و تحصيل کرده دانشگاهي در حوزه ايمني 0/088 5 وجود منابع مالي و انساني داوطلبانه در حوزه مديريت بحران و ايمني 0/234 2 ناهناهنگي بين سازمان هاي شهري و و روستايي 0/212 1 وجود تداخل و ظايف و تعدد سازماني در حوزه ايمني و مديريت 0/157 2 کمبود منابع مالي 0/076 7 کمبود نيروي هاي آموزش ديده در مناطق روستايي 0/044 8 عدم مشارکت مردم و سازمان هاي خصوصي در حوزه مديريت ايمني 0/037 11 ضعف نظارت و مديريت ايمني در مناطق روستايي 0/044 9 اولويت بودن مناطق شهري بر روستايي در طرح هاي ايمني 0/042 10 نداشتن مديريت واحد در حوزه ايمني در مناطق روستايي 0/114 3 کمبود منابع مالي و تجهيزاتي دهياري و مناطق روستايي 0/076 6 عدم ثبات مديريت در راس کار گروه هاي ايمني در سطوح مختلف 0/088 5 نبود سيستم اطلاع رساني و آموزشي در حوزه مديريت ايمني روستايي 0/110 4 همان طوري که جدول ٥ نشان ميدهد عوامل داخلي مديريت ايمني و بحران در روستاها پيرامون کلانشهر در شرايط موجود داراي نقاط قوت و ضعف ميباشد بطوري که ٨ عوامل قوت در مقابل ١١ عوامل ضعف مديريتي در حوزه ايمني روستاها شناسايي و رتبه بندي شده است که در اين بين عوامل محدوديت و موانع قانوني به همراه فقدان سيستم مديريت يکپارچه از مهمترين ضعف هاي مديريت ايمني روستاهاي شهرستان تهران شناخته مي - شود و از سوي ديگر وجود نيروها و مراکز علمي و تخصصي در کنار سيستم اداري و تشکيلاتي تخصصي از مهمترين نقاط قوت است که ميتوان اشاره کرد.