Abstract:
این پژوهش به بررسی تأثیرروش «مقابله-درمانگری» بر عوامل نخستین شخصیت در مقایسه با «تنش زدایی تدریجی عضلانی» و گروه «کنترل» میپردازد. 45 دختر دانشجوی دانشگاههای آزاد اسلامی و پیامنور قم به طور تصادفی به سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. پیش و پس از اعمال متغیر مستقل(روش درمانگری) توسط مقیاس الف «آزمون 16 عاملی شخصیت کتل» مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که «مقابله- درمانگری» به عنوان یک فن ابداعی توانست نمرات عوامل A, B, M, O, Q3 & Q4 را تغییر دهد. «تنش زدایی تدریجی عضلانی» تنها نمرات عامل مرتبه نخستین O را تغییر داد. نمرات گروه کنترل نیز در عوامل E و I تغییر کردند. تغییرات بیشتر در نمرات عوامل مرتبه اول شخصیت توسط «مقابله- درمانگری»، در مجموع نشان دهندة کارآمدی و برتری نسبی این فن بر «تنشزدایی تدریجی عضلانی» در این زمینه است. با وجود این، روششناسی پسرویدادی و نمونة کوچک، امکان تعمیم گستردة نتایج را نمیدهد.
Machine summary:
"د) متغیرهای مزاحم این متغیرها شامل متغیرهایی نظیر عدم صداقت و نیز عدم رغبت اعضای گروه نمونه است اما از آنجا که نمونة اصلی اولیه بر اساس اعلام داوطلبی خودشان انتخاب شده بود و در جلسات توجیهی نقش شناخت خویشتن و خودتحلیلگری در حل مشکلات برای آنها توضیح داده شده بود، اثر این دو متغیر مزاحم (با بیشینه ساختن انگیزة شرکتکنندگان در پژوهش) به حداقل ممکن کاهش یافت.
نتایج آزمون t مقایسة دو میانگین وابسته (پیشآزمون و پسآزمون) گروهها عوامل مقابله ـ درمانگری Sig. تنشزدایی تدریجی عضلانی Sig. کنترل Sig. A 023/0* 634/0 790/0 B 036/0* 353/0 364/0 C 856/0 089/0 292/0 E 797/0 143/0 05/0* F 127/0 319/0 649/0 G 672/0 887/0 536/0 H 318/0 332/0 935/0 I 095/0 906/0 032/0* L 060/0 395/0 195/0 M 014/0** 764/0 638/0 N 550/0 238/0 289/0 O 000/0** 045/0* 779/0 Q1 000/1 536/0 677/0 Q2 196/0 706/0 675/0 Q3 024/0* 673/0 159/0 Q4 036/0* 923/0 459/0 جدول 2 نشاندهندة تغییرات نمرات عوامل مرتبه نخست شخصیت در هر یک از گروههای آزمایشی و کنتــرل پس از اعمال متغیر مستقل است که به روش آزمونt مقایسة دو میانگین وابسته محاسبه شده است.
روابط میان روش درمانگری و عامل مرتبه اول O شخصیت میانگین O مقابلهـ درمانگری تنش زدایی تدریجی کنترل بر حسب نتایج نمودار3، مقابله ـ درمانگری و تنشزدایی تدریجی عضلانی توانستهاند نمرة عامل نخستین مرتبط با احساس گنهکاری و اضطراب اخلاقی را کاهش دهند.
در پژوهش حاضر که به ارزیابی اثر مقابله ـ درمانگری بر مؤلفههای شخصیت و مقایسة آن با تنشزدایی تدریجی عضلانی پرداخته است، مشخص شد که مقابلهـدرمانگری نمرات برخی عوامل نخستین شخصیتی را تغییر میدهد."