Abstract:
هدف از این تحقیق عبارت بود از بررسی اثر کافئین بر پاسخ های متابولیکی و قلبی- عروقی به فعالیت زیربیشینه در مردان چاق و لاغر. در یک طرح دوسو کور و تصادفی، 6 مرد چاق و 6 مرد لاغر (BMI به ترتیب برابر با 29.55±1.22 و 18.27±1.35) غیرفعال و بزرگسال (سن به ترتیب 22.50±0.83 و 21.83±1.32، قد 174±9.12 و 175.17±4.75، وزن 89.31±8.85 و 56.1±5.58، درصد چربی بدن 26.38±3.62 و 30 (11.35±3.92 دقیقه دویدن روی نوار گردان را با شدت 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، یک ساعت پس از مصرف کافئین (50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما در دو آزمون مجزا و مشابه انجام دادند. تبادلات گازی با کالری سنجی مدار باز و فشار خون نیز در سه مرحله (قبل، یک ساعت پس از مصرف کافئین و بلافاصله بعد از پایان فعالیت) اندازه گیری شد. روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که کافئین موجب افزایش انرژی مصرفی شد (P£0.05)، اما تغییر معناداری در نسبت تبادل تنفسی ایجاد نکرد. فشار خون سیستولی و دیاستولی هم با مصرف کافئین در حالت استراحت افزایش نشان داد (P£0.05)، اما اختلاف معناداری در ضربان قلب مشاهده نشد. در همه متغیرهای متابولیکی و همودینامیکی، بین گروه چاق و لاغر تفاوت معناداری در آثار کافئین مشاهده نشد. این یافته ها نشان می دهد اثر انرژی زایی ملایم کافئین بدون تغییر در نوع سوبسترای اکسیداسیون در افراد چاق و لاغر ایجاد می شود. این مقدار مصرف کافئین با افزایش فشار خون باعث تغییر در دینامیک قلبی- عروقی می شود. به هر حال به نظر می رسد تفاوت در درصد چربی نمی تواند موجب تغییر آثار کافئین در فعالیت زیربیشینه شود.
Machine summary:
"در یک طرح دو سو کور و تصادفی،6 مرد چاق و 6 مرد لاغر( BMI به ترتیب برابر با22/1-/+ 55/29 و 35/1-/+27/18)غیرفعال و بزرگسال(سن به ترتیب 83/0-/+50/22 و 32/1-/+83/21،قد 12/9-/+174 و 75/4-/+17 175،وزن 85/8-/+31/89 و 58/5-/+1/56،درصد چربی بدن 62/3-/+38/26 و 92/3-/+35/11)30 دقیقه دویدن روی نوار گردان را با شدت 60 درصد حد اکثر اکسیژن مصرفی،یک ساعت پس ار مصرف کافئین(5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)و دارونما در دو آزمون مجزا و مشابه انجام دادند.
اگرچه برخی تحقیقات نشان دادند مصرف کافئین باعث افزایش معناداری اکسیداسیون چربی و انرژی مصرفی در طول فعالیتهای طولانیمدت با شدت کم و متوسط(کمتر از 60 درصد VO 2 max ) میشود(3،6،7)،اما تحقیقات دیگر این نتایج را تأیید نکردهاند(5،30).
اسچیفلرز و همکاران(29)هم با تزریق هپارین به آزمودنیها نشان دادند افزایش در غلظت FFA پلاسما افزایش مشابهی را در اکسیداسیون چربی و انرژی مصرفی بین مردان چاق و لاغر در هنگام استراحت ایجاد میکند.
همچنین این تحقیق نشان داد تفاوت معناداری بر اثر کافئین بر اکسیداسیون چربی در فعالیت بین افراد چاق و لاغر،چه در گروه کافئین و چه در گروه دارونما،وجود ندارد.
این یافته با نتایج گودپاستر و همکاران(10)که نشان دادند در شرایط بدون مصرف کافئین اکسیداسیون چربی افراد چاق در فعالیت بیشتر از افراد لاغر است مغایرت دارد.
در این تحقیق تفاوت ایجاد شده بین گروه کافئین و دارونما در فشار خون که در زمان استراحت پس از مصرف کافئین مشاهده شد در اندازهگیری بعدی (بلافاصله بعد از فعالیت)محو شد."