خلاصه ماشینی:
"جنگ تحمیلی زمانی آغاز شد که رژیم بغداد همراه با بسیاری دیگر از رژیمهای عرب منطقه،رابطهای با حکومت مصر نداشتند و خیانتی که مقامات قاهره در امضای پیمان خفتبار کمپ دیوید مرتکب شدند، به حدی زننده و نابخشودنی بود که به جز دو یا سه دولت،کلیه دولتها و کشورهای عربی و اسلامی روابط سیاسی خود را با مصر قطع کردند و به این جدایی نزدیک به یک دهه ادامه دادند.
به تبع،مصر پس از مبارک دیگر ذخیره راهبردی غرب و اسراییل در منطقه محسوب نمیشود و مصر در دوره انتقالی به رغم حاکمیت نهاد نظامی و برخی از وابستگان رژیم مبارک،تلاش کرده که در سیاست خارجی با فاصله گرفتن از سیاستهای قبلی از جمله در قالب اتحاد راهبردی با تلآویو و مرکز ثقل منافع غرب،ضمن ایجاد تعادل در روابط خارجی با برقراری روابط حسنه با حماس و فتح از آغاز طرح آشتی ملی فلسطینیان و تشکیل دولت واحد فلسطینی حمایت نماید و همچنین با باز کردن گذرگاه راهبردی رفح حسن نیت خود را نشان دهد.
این در حالی است که تنش در روابط قاهره-تلآویو پس از کشته شدن تعدادی از سربازان مصری در صحرای سینا و اعتراض گسترده مردم به سیاستهای اسراییل در منطقه،با اشغال سفارت آن در قاهره و نیز انفجار در مسیر خط لوله انتقالی گاز ارسالی به سرزمینهای اشغالی،به اوجه خود رسید از سوی دیگر،ایران به رغم تلاطمات سیاسی و حضور نظامیان در راس هرم قدرت گامهایی برای نزدیکی و برقراری روابط رسمی میان دو کشور برداشت،هرچند این تلاشها به دلیل جنجال آفرینی رسانهای برخی&%04622MTMG046G% از کشورهای عربی در مسایل منطقه از جمله اختلاف ایران و امارات بر سر سه جزیره راهبردی ایرانی و اعطای برخی امتیازات اقتصادی و سیاسی عربستان و قطر به قاهره به سرانجام مشخصی نرسید."