چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مقایسه گوش به زنگی و دوسوگرایی در ابراز هیجان در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی – اسکلتی با گروه غیر بیمار بود. برای مقایسه گروه بیمار و غیر بیمار 180 بیمار مبتلا به درد مزمن عضلانی – اسکلتی به طور در دسترس از بیمارستان امام خمینی و بیمارستان آتیه شهر تهران نمونه گیری شدند. گروه غیر بیمار شامل 50 آزمودنیکه از جمعیت عمومی انتخاب شدند، بود و از نظر ویژگیهای دموگرافیک با گروه بیمار تا حد ممکن همتاسازی شدند. هر دو گروه آزمون گوش به زنگی و دوسوگرایی در ابراز هیجان را تکمیل کردند. نتایج به دست آمده با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تفاوت تحلیل شد.تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین دو گروه بیمار و غیر بیمار از نظر گوش به زنگی و دوسوگرایی در ابراز هیجان تفاوت وجود دارد. نتایج آزمون تفاوت نشان داد که بین گروه بیمار و غیر بیمار در گوش به زنگی و دوسوگرایی در ابراز هیجان و خرده مقیاسهای آن در سطح 05/0 = α معنادار است. بنابراین گوش بهزنگی و دوسوگرایی در ابراز هیجان در بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی – اسکلتی میتواند به عنوان عوامل روانشناختی موثر در درمان این اختلال مورد توجه قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
مقايسۀ گوش به زنگي و دو سوگرايي در ابراز هيجان در بيماران مبتلا به دردهاي مزمن عضلاني – اسکلتي با گروه غير بيمار Comparison of Hypervigilancy and Ambivalence over Emotional Expressiveness in Patients with Chronic Musculoskeletal Pain and Non-patient Group * بيتا نصراللهي * * دکتر محمدعلي مظاهري * ** دکتر محسن دهقاني * دکتر عليرضا کيامنش **** دکتر فرهاد جمهري چکيده هدف از پـژوهش حاضـر مقايسـه گـوش بـه زنگي و دوسـوگرايي در ابـراز هيجـان در بيمـاران مبتلا به درد مزمن عضلاني – اسکلتي با گروه غيـر بيمار بود.
کليدواژه ها: گوش بـه زنگـي ، دوسـوگرايي در ابراز هيجان ، درد مزمن عضلاني – اسکلتي مقدمه «انجمن بين المللي مطالعۀ درد»١ ، «درد»٢ را حسي ناخوشايند و تجربه اي هيجـاني تعريف ميکند که ناشي از يک آسيب بافتي واقعي يا احتمالي بوده و يا در قالب چنـين آسيبي قابل تبيين است .
جدول ٤- آزمون اثرات بين آزمودني (تحليل واريانس تک متغيري ) (رجوع شود به تصویر صفحه) تحليل هر يک از متغيرهاي وابسته به تنهايي نشان ميدهد که با توجه بـه مقـدار p درهرمتغير، دو گروه بيمار و غير بيمار از نظر گوش به زنگي نسبت به درد، دوسوگرايي در ابراز هيجان و خرده مقياس هاي آن با يکديگر تفاوت معنـادار دارنـد.
نتايج مطالعه حاضر نيز نشان داد که بيماران مبتلا به دردهاي مزمن عضـلاني – اسکلتي در مقايسه با گروه غير بيمار دوسوگرايي در ابـراز هيجـان و گـوش بـه زنگـي بيشتري را تجربه ميکنند.
نتايج اين مطالعۀ نشان داد که بيماران مبـتلا بـه دردهـاي مزمن عضلاني – اسکلتي ، در مقايسه با گروه غير بيمار نسبت به محرکهاي مرتبط بـا درد گوش به زنگي بيشتري نسبت به درد دارند.