چکیده:
زمینه: علیرغم استفاده بسیاری از پزشکان از انواع داروهای ضدانعقاد از جمله هپارین استاندارد (UFH) و هپارین/ هپارینوییدهای با وزن مولکولی پایین (LMWH) در درمان فوری یا تاخیری بیماران متبلا به سکته ایسکمیک حاد، کارآیی این درمان از جهات مختلف هنوز به اثبات نرسیده است. با توجه به شیوع روزافزون استفاده از این داروها، ارزیابی اثربخشی، مزایا و خطرات استفاده از انواع هپارینها در درمان سکته ایسکمیک حاد از اهمیت بسزایی برخوردار است.
روشها: کارآزمایی های بالینی تصادفی شده، متاآنالیزها، مقالات اصلی، مرورهای سیستماتیک و مقالات مروری موجود در MEDLINE و EMBASE (2003-(1997 گردآوری شده و بر این اساس درمان از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.
یافته ها: در پیگیریهای کوتاه و بلند مدت، تجویز هپارین LMVVH موجب کاهش قابل توجهی در میزان مرگ و میر، پیشرفت سکته مغزی و خطر عود زودرس آن نمی شوند. همچنین بر پایه مطالعات گوناگون، تجویز این داروها در نهایت موجب بهبود قابل توجهی در وضعیت بالینی و عملکردی بیماران نمیگردند. اگرچه بررسیها نشان میدهند که استفاده از هپارین زیرجلدی و نیزLMVVH ، به میزان قابل توجهی احتمال ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی شریان پولمونر (PE) را کاهش می دهد، روشن شده است که این داروها، خطر خونریزیهای داخل و خارج جمجمه ای را به طور معنی داری افزایش می دهند. همچنین هیچ مدرک مستند و معتبری دال بر مفید بودن تجویز فوری آنتی کواگولانها (به ویژه تزریق وریدی و دوزهای بالای آنها) در هیچکدام از انواع خاص سکته مغزی وجود ندارد.
نتیجه گیری: استفاده ازهپارین استاندارد (UFH) و هپارینها/ هپارینوییدهای با وزن مولکولی پایین (LMVVH) به ویژه در 24 تا 48 ساعت اولیه در اکثریت قریب به اتفاق موارد و انواع سکته مغزی توصیه نمی شود. تجویز زیرجلدی UFH و LMWH در پیشگیری از DVT و PE در بیماران پرخطر، موثر است و در عین حال خطر خونریزیهای سیستمیک و داخل جمجمه ای را افزایش می دهد. درمان فوری با آنتی کواگولانها در هیچیک از انواع سکته مغزی، اندیکاسیون اثبات شده ندارد
خلاصه ماشینی:
"مولکولی پایین( LMWH )در درمان فوری یا تاخیری بیماران مبتلا به سکته ایسکمیک حاد،کارآیی این درمان از جهات مختلف هنوز به اثبات
و EMBASE (2003-1997)گردآوری شده و بر این اساس درمان از جنبههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.
نتیجهگیری:استفاده از هپارین استاندارد( UFH و هپارینها/هپارینوییدهای با وزن مولکولی پایین( LMWH )به ویژه در 24 تا 48 ساعت اولیه
امروزه به طور شایع در درمان سکته مغزی مورد استفاده قرار میگیرند.
ایسکمیک( TIA )2و نیز اغلب بیماران دچار سکته مغزی حاد ایسکمیک،
این نتیجه رسیدند که هپارین به برخی از انواع سکته مغزی مانند سکته
کار آزمایی بالینی عمده در مورد استفاده از هپارین استاندارد( UFH 7،هپارین یا
پزشکان در مورد استفاده از این داروها در درمان سکته حاد مغزی داشتهاند.
و پیامدهای تجویز این داروها را در درمان سکته مغزی حادث ایسکمیک از جنبه
سکته مغزی حاد ایسکمیک از جهت تاثیر آنها بر مرگ و میر،پیامد بالینی و
درمان سکته مغزی ایسکمیک انجام شده به طور خلاصه در جدول 3
(به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 3-نتایج مطالعات برگزیده اخیر در مورد درمان فوری ضد انعقادی در سکته مغزی حاد ایسکمیک
است به تنهایی باعث کاهش مرگ و میر بیماران شود اما این اثر تا حدود
معنیداری در خطر عود زودرس سکته ایسکمیک مغزی نمیگردد
سکته در بیماران AF بر اثر استفاده از هپارین زیر جلدی گزارش شده است،
پیشگیری از عود زودرس سکته مغزی بویژه در بیماران دارای آمبولی قلبی
تجویز زیر جلدی UFH و LMWH نیز اثر معنیداری بر کاهش مرگ و میر،"