چکیده:
هدف از این پژوهش ، تبیین و اولویت بندی موانع فراروی خصوصی سازی ورزش در کشور ایران است . در این پژوهش نخست با مرور مبانی نظری ، مطالعات تطبیقی و انجام مصاحبة عمیق نیمه ساختاریافته با افراد خبره ، اطلاعات تکمیلی به منظور شناخت موانع فراروی خصوصی سازی ورزش ، گردآوری ، کدگذاری و تجزیه و تحلیل شد. پس از شناسایی این موانع ، در قالب چهار دسته موانع اقتصادی ، اجتماعی – فرهنگی ، سیاسی – حقوقی و مدیریتی و چهل مولفة فرعی ، متغیرهای به دست آمده رتبه بندی شدند. به منظور رتبه بندی ، ابتدا موانع چهارگانه با مراجعه به صاحب نظران دانشگاهی و از طریق تکنیک AHP رتبه بندی شد. سپس با استفاده از روش پژوهش توصیفی و سازوکارهای آمار استنباطی ، این موانع و چهل مولفة آنها از طریق پرسشنامة محقق ساخته و با مراجعه به مدیران اجرایی مورد رتبه بندی قرار گرفت . نتایج نشان داد که موانع اصلی فراروی خصوصی سازی ورزش از منظر صاحب نظران دانشگاهی به ترتیب عبارت است از موانع مدیریتی ، فرهنگی – اجتماعی ، سیاسی – حقوقی و اقتصادی و از دیدگاه مدیران اجرایی به ترتیب عبارت است از موانع مدیریتی ، فرهنگی – اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی – حقوقی . از دیدگاه مدیران اجرایی ، رقابت غیرمستقیم دولت با بخش خصوصی ، مقاومت مدیران نسبت به کاهش تصدی دولت به سبب وابستگی شان به بخش دولتی ، فقدان امنیت سرمایه گذاری در کشور و استفادة دولت از ورزش به عنوان یک ابزار سیاسی در زمرة مهم ترین موانع مدیریتی ، فرهنگی – اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی – حقوقی فراروی خصوصی سازی ورزش در کشور هستند.
The aim of this study was to explain and prioritize the barriers facing privatization of sports in Iran. First، complementary data were gathered، coded and analyzed through the review of the theoretical bases، comparative studies and deep semi–structured interviews with experts in order to identify the barriers facing privatization of sports. After identifying the barriers، the obtained variables were ranked in four categories of economic، social – cultural، political – legal، and managerial barriers and 40 components. First، the barriers were ranked using academic experts'' viewpoints and AHP method. Then، using descripitve research method and inferential statistics، they and their 40 components were ranked using the researcher-made questionnaire distributed among executive managers. The results showed that the main barriers facing sport privatization respectively were managerial، cultural - social، political – legal and economic from the viewpoints of the academic experts، and managerial، cultural - social، economic and political – legal according to the executive managers'' viewpoints. From the perspectives of executive managerss، indirect competition of government with the private sector، managers'' resistance to the reduction of government''s operations due to their dependence on the public sector، the lack of investment security in Iran and the government''s use of sport as a political tool were the most important managerial، cultural - social، economic and political – legal barriers facing privatization of sport in Iran.
خلاصه ماشینی:
جدول ٢ – موانع فراروی خصوصی سازی ورزش برآمده از مصاحبه با خبرگان موانع مدیریتی خصوصی سازی ورزش موانع اجتماعی – فرهنگی خصوصی سازی ورزش فقدان راهبرد و برنامه ریزی مدون در عرصة ورزش و خصوصی سازی ورزش ؛ وجود مشکلات زیرساختی برای واگذاری ورزش به بخش خصوصی ؛ ضعف تصمیم گیری در نهادهای مرتبط ؛ ضعف مدیریت بخش خصوصی ؛ فقدان نهادها و حکومت های محلی قومی به منظور تصدی امور ورزشی واگذار شده ؛ پایین بودن اعتماد به مدیران بخش خصوصی ؛ فقدان سیستم نظارتی قوی به منظور کنترل امور مرتبط با خصوصی سازی ورزش ؛ نگرش اقتدارگرایانه و از بالا به پایین به خصوصی سازی (وجود ساختارهای بوروکراسی )؛ رقابت غیرمستقیم دولت با بخش خصوصی ؛ فقدان تعامل بین دستگاه های متولی ورزش و موازی کاری ها (از جمله میان سازمان تربیت بدنی و کمیتة ملی المپیک در زمینة ورزش قهرمانی )؛ نداشتن متولی خصوصی سازی در حوزة ورزش ؛ عدم استفاده از کارشناسان و متخصصان در امور خصوصی سازی ؛ نگاه جانبی و حاشیه ای مسئولان به ورزش ؛ واگذاری بخش زیان ده به بخش خصوصی توسط دستگاه های دولتی مقاومت مدیران نسبت به کاهش تصدی دولت به سبب وابستگیشان به بخش دولتی ؛ بی توجهی مردم نسبت به استفاده از ورزش به منظور پیشگیری از بیماری ها؛ عدم اعتقاد مسئولان رده بالای کشور به خصوصی سازی ؛ رواج اختصاصی سازی به جای خصوصی سازی ؛ فقدان مطالعات کافی در حوزة خصوصی سازی ورزش ؛ فقدان فرهنگ و تفکر مناسبی از برون سپاری و خصوصی سازی ؛ پایین بودن انگیزة حامیان مالی به منظور فعالیت در حوزة خصوصی سازی در ورزش ؛ کمبود تبلیغات در زمینة خصوصی سازی ورزش ؛ توجه بیش از حد به فوتبال و غفلت از خصوصی سازی سایر رشته های ورزشی ؛ عدم آشنایی تودة مردم و مدیران ورزشی با مفاهیم مرتبط با خصوصی سازی ورزش موانع سیاسی –حقوقی خصوصی سازی ورزش موانع اقتصادی خصوصی سازی ورزش فقدان سازوکارهای قانونی و آیین نامه های اجرایی لازم ؛ وجودمحدودیت های سیاسی برای واگذاری ورزش به بخش خصوصی ؛ تبدیل عرصة ورزش کشوربه منبعی درآمدزا برای عده ای خاص ؛ استفادة دولت از ورزش به عنوان یک ابزار سیاسی ؛ خلاءها و ابهامات قانونی ؛ واگذاری های سودآور به افراد خاص (وابستگان تصمیم گیرندگان )؛ عدم تناسب و هماهنگی برنامه های خصوصی سازی با قوانین عدم ثبات اقتصادی کشور؛ فقدان مشوق های مالی و مالیاتی به منظور تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری در ورزش ؛ کمبود زمین و املاک مورد نیاز در داخل شهرها به منظور ساخت امکان ورزشی ؛ سطح بالای سرمایه گذاری مورد نیاز برای ساخت و خرید اماکن ورزشی ؛ کار، بیمه و مالیات .