چکیده:
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی تعامل آموزش تنیدگی زدایی و سبک هویت در رضامندی روانی و تنیدگی ادراک شده می باشد. از بین دانشجویان مونث دوره کارشناسی پس از تعیین نوع سبک هویت (٦٧=N ) نفرکه دارای سبکهای هویت هنجاری و سردرگم / اجتنابی بودند با استفاده از روش تحقیق تجربی بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گنترل گمارده شدند.گروه آزمایشی در١٢ جلسه تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد.جهت بررسی از پرسشنامه های رضامندی روانی ، تنیدگی ادراک شده وسبک های هویت استفاده گردید. تحلیل نتایج نشان داد که ، اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگی زدایی بر بهبود رضامندی روانی در سبک هویت هنجاری نسبت به سبک هویت سردرگم موثر تر است .در اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگی زدایی بین سبک هویت هنجاری واجتنابی /سردرگم در کاهش تنیدگی ادراک شده تفاوت معناداری وجود ندارد. پیگیری وضعیت افراد نشان دهندهی پایداری تغییرات ایجاد شده است . ارتقاء شناخت ، عواطف ، احساسات و تاکید بر عوامل واسطه ای مانند هویت بر کاهش تنیدگی ادراک شده و بهبود رضامندی روانی موثر می باشد
خلاصه ماشینی:
تحلیل نتایج نشان داد که ، اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگی زدایی بر بهبود رضامندی روانی در سبک هویت هنجاری نسبت به سبک هویت سردرگم موثر تر است .
نظر به اینکه تا کنون تحقیقی تاثیر آموزش تنیدگی زدایی را بر تغییر تنیدگی ادراک شده و رضامندی روانی در افراد با سبک های متفاوت هویت گزارش نشده است و بررسی آن بخصوص در قشر دانشجویان می تواند تغییرات مثبتی در بر داشته باشد پژوهش حاضر قصد دارد تا میزان کارآمدی مدل ارائه شده را در این راستا مورد ارزیابی قرار دهد.
با مراجعه به میانگین ها و بررسی معناداری تفاوت میانگین ها با آزمون تحلیل واریانس می توان دریافت ، تاثیر درمانگری به شیوه تنیدگی زدایی ، در بهبود رضامندی روانی در 1 Linear Compounding 2Two way ANCOVA 3 Kalmogrov-Smirnov 4 Sum of squares 5 Mean of suares افراد با کدام سبک هویت موثرتر بوده است .
جدول ٥: نتایج تحلیل واریانس تک متغیری یک راهه کنترل-آزمایش رضامندی روانی افراد هنجار وسردرگم در پس آزمون منبع مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات مقدار F سطح معناداری بین گروهی 372586/976 3 **0/0001 227/278 194195/659 درون گروهی 35359/771 63 561/266 کل 407946/746 66 نتایج جدول بالا نشان می دهد که تفاوت در نمرات میانگین گروه هنجاری و اجتنابی / سردرگم معنادار است .
نتایج همچنین نشان می دهد تعامل درمانگری و هویت در گرو ه ها تفاوت معناداری را در ترکیب خطی متغیرهای تنیدگی ادراک شده ورضامندی روانی در پیش آزمون- پیگیری بوجود نیاورده است .