چکیده:
تنذکرخلاصه الاشعار لیف ۱۰۱۶-۹۷۵) از نذکرههای ارزشمند ادبیات فارسی و حاصل کوششهای
چهل سالة تقیالدین کاشانی ملقّب به "میرنذکره" است. این اثر نمایانگر سیر تحوّل و تطوّر شعر فارسی
از قرن چهارم تا روزگار مولف (اواخر قرن دهم و اوایل قرن .یازدهم) میباشد. نظر به اهمیت و ضرورت
احیای تذکرة خلاصه الاشعار به نحوة بازیابی کاملترین صورت از این نذکره اشاره کردیم و ا زآنجا که
اولین کار در احیای این اثر معرفی تفصیلی موجوداز آن و بیان ارژش و اهمّیت هر یک از
آنها استء در دو بخش به معرفی دستویسهای این از پرداحتیم که به صورت پراکنده در داخل و خارج
از ایران معرفی شدهاند و نتیجه آنکه متوجّه شدیم دستنویسهای موجود در ایران[شامل ۲۲ دستنویس)
اغلب مطالب نذکره راء جز رکن دوم و چهارم دارد . چنین برمیآید که کاملترین صورت تذکره در خارج از
ایران باید نسح بلاندالیندزیانا] باشد با این توضیح که این دستنویس فاقد رکن چهارم است. البته آگاهی
ما از نسخههای خطی موجود در خارج از ایران (شامل ۱۴ دستنویس) با توجّه به آنچه در فهرست
نسخههای خطّی مربوط نوشته شده, به دست آمدهاست؛ بدیهی است بررسی جامع این نسخهها ممکن
است به یاقتن رکن چهارم نیز بینجامد که در آن صورت میتوان با تصحیح آنء انتظار فراهم آمدن این
کر و ارزشمند را داشت.
خلاصه ماشینی:
3 ٢- دستنویس شمارٔە ٧٧٩٠ دانشگاه تهران : این دستنویس بیاض مجلد دوم از رکن اول خلاصۀالاشعار است که به جز شرح احوال و ابیات مولانا جلال الدین محمد رومی، که شرح احوال و ابیاتش در هیچ یک از دستنویس هـای یافـت - شده دیده نشد، و خواجه افضل الدین کاشانی، که ذکر او تنهـا در دسـتنویس کتابخانـۀ شخصـی نصیری امینی آمده است ، بقیۀ موارد را کاملا دارا است ؛ البته از آغاز و انجام افتادگی دارد؛ از این روی شرح احوال و پاره ای اشعار ظهیرالدین فاریـابی از آغـاز افتـاده کـه بـا مقابلـه و تلفیـق بـا دستنویس شمارة ١٠٤ب دانشگاه تهران کامل میشود و از پایان ترجمۀ سـید ذوالفقـار شـروانی افتاده که غیر نسخۀ حاضر، تنها در دستنویس کتابخانۀ نصیری امینی ذکرش رفته است و ترجمۀ خواجه کافی همدانی را از رکن دوم افزون دارد.
کاغـذ فرنگـی، ٢٢٨گ ، ٢٥س ، ١٢٥ × ١٩٥ /٦٣٩ /٢٠٤ /س » (فهرست نسخه های خطی کتابخانۀ ملی، ج ١، ص ١٠٣-١٠٤) 7 ١٦- دستنویس شمارٔە ٥٩ج دانشکدٔە ادبیات دانشگاه تهران : این دستنویس ترجمۀ شاعران اصل های اول ، دوم ، سوم ، پنجم ، ششم ، هفتم ، هشتم ، نهم ، دهم و یازدهم را به صورت نسبتا پراکنده دارد و از رکن اول شرح احوال و اشعار خاقانی، انوری و سنایی در آن ذکر شده است .