چکیده:
خودپندارة بدنی می تواند تحت تاثیر برنامه های مداخله ای چون ورزش و تمرین بـدنی قـرار گیـرد. بنـابراین ، فهم بیشتر از نحوة تاثیرپذیری آن به وسیلة روش های تمرینی مناسب به جهت افزایش ادراک فرد از ویژگـی - های جسمانی خود و ایجاد انگیزة مشارکت در فعالیت بدنی از اهمیت بالایی برخوردار است . تحقیق حاضـر برای تعیین اثر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر خودپندارة بدنی و کارکرد بدنی پسران فلج مغـزی ١٣ تـا ١٨ ساله طراحی شد. آزمودنی های تحقیق را ١٦ پسر فلج مغزی دی پلژی (سن ١/٢±١٦/٠٥) تشـکیل دادنـد که به طور تصادفی به دو گروه شاهد (٧ نفر) و تجربی (٩ نفر) تقسیم شدند. افراد گروه تجربـی بـه مـدت ٨ هفته یک برنامه تمرینی مقاومتی فزاینده شامل سه تمرین برای تقویت گروه عضـلات حمایـت کننـده انـدام پایین تنه را اجرا کردند. قبل و بعد از مداخله اطلاعات مربوط به خودپنداره بدنی آزمودنی ها توسط «پرسش - نامه خودتوصیفی بدنی » (PSDQ) و اطلاعات کارکرد بدن از طریـق آزمـون هـای تعـادل ، پیـاده روی ، پلـه ، قدرت عضلات بازکننده مچ پا، عضلات باز کننده زانو و عضلات بازکننده لگن خاصره مـورد ارزیـابی قـرار گرفت . داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکـراری و آزمـون تعقیبـی t جفـت شـده و وابسـته تجزیه و تحلیل شدند. به طور کلی ، کارکرد بدنی گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد تغییـرات معنـی داری در آزمون های پله ، پیاده روی ، تعادل و قدرت بازکننده های زانو، قدرت بازکننده های مـچ پـا و بازکننـده هـای لگن خاصره نشان داد (٠٠٥≥P). اما، بین میانگین های پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربـی در خودپنـداره بدنی کلی و خرده مقیاس های خودپنـداره بـدنی تفـاوت معنـاداری نسـبت بـه گـروه شـاهد وجـود نداشـت (٠٠٥<P). در نهایت ، فرآیند تغییر در خودپنداره بدنی از طریق فعالیت بدنی بـه عـواملی نظیـر طـول دوره تمرین ، بافت تمرین و نگرش آزمودنی ها وابسته است .
خلاصه ماشینی:
بنـابراین ، فهم بیشتر از نحوة تأثیرپذیری آن به وسیلة روش های تمرینی مناسب به جهت افزایش ادراک فرد از ویژگـی - های جسمانی خود و ایجاد انگیزة مشارکت در فعالیت بدنی از اهمیت بالایی برخوردار است .
در این زمینه ، تحقیقات حاکی از تمرین پذیری قدرت عضلانی نوجوانان در حال رشد در تمام سنین است (٧، ٨، ٩) و برخی مداخلات نیز افزایش قابل توجهی در قدرت عضله و کارکرد بدن افراد CP ایجاد کرده اند (٨، ٩، ١٠، ١١).
این پرسش نامه از ٧٠ سؤال برای سنجش ١١ خرده مقیاس : سلامتی (٨ خرده مقیاس )، چربی بدن (٦ خرده مقیاس )، هماهنگی (٦ خرده مقیاس )، انعطاف پذیری (٦ خرده مقیاس )، لیاقت ورزشی (٦ خرده مقیاس )، فعالیت بدنی (٦ خرده - مقیاس )، استقامت (٦ خرده مقیاس )، قدرت (٦ خرده مقیاس )، عزت نفس (٨ خرده مقیاس )، ظاهر بدن (٦ خرده مقیاس )، و خودپندارة بدنی عمومی (٦ خرده مقیاس ) تشکیل شده است .
Muscle response to heavy resistance exercise in children with spastic cerebral palsy.
Effect of isokinetic strength-training on functional ability and walking efficiency in adolescents with cerebral palsy.
strength training can have unexpected effects on the self concept of children with cerebral palsy, Musculoskeletal Research Centre , school of physiotherapy, Faculty of Health Science, La Trobe University, Victoria , Australia .
The role of sport and physical education in self-concept development of children and adolescents.
Exercise Training Program in Children and Adolescents with Cerebral Palsy: A Randomized Controlled Trial, Arch Pediatr Adolesc Med.
Physical activity, health-related quality of life, and psychosocial functioning of adults with cerebral palsy.