چکیده:
قوم مداری، نوعی تلقی فرهنگی است که براساس آن اعضای یک قوم ارزش ها، هنجارها و شیوه زندگی قوم خود را برتر از دیگر اقوام می دانند و براساس دیدگاه های قالبی درباره دیگر اقوام قضاوت می کند. به همین جهت در جوامع چندقومی، قوم مداری، یک مانع فرهنگی برای شکل گیری و گسترش روابط بین قومی است. تحلیل ثانویه ی داده های یک تحقیق در بین هشت قوم ایرانی شامل ترک، کرد، لر، عرب، فارس، بلوچ، ترکمن و طالش نشان می دهد که اولا قوم مداری در نزد همه اقوام ایرانی بالاست، در عین حال کمترین قوم مداری از آن عرب ها و بیشترین قوم مداری از آن قوم بلوچ است. ثانیا قوم مداری از یک سو سبب تضعیف روابط همزیستانه ی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی از سوی دیگر باعث تشدید روابط تعارضی در بین اقوام می گردد و ثالثا قوم مداری مانع از شکل گیری تنوع هویت جمعی(قومی) در شبکه روابط بین قومی می گرد
خلاصه ماشینی:
"چنانچه محتوای چهارگانه روابط اجتماعی (مبادله ای، قدرتی ، اجتماعی و گفتمانی ) با خصوصیات شش گانه (چگالی ، شدت، تقارن، تعدد، عمومیت و تنوع گره) به شرح پیش گفته را ملاک قرار دهیم بر این مبنا، فرضیه ی اساسی مقاله حاضر را می توان به شرح ذیل صورتبندی نمود: «قوممداری، روابط بین قومی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (روابط همزیستانه ) را تضعیف و در مقابل روابط سیاسی (تعارضی ) را تقویت می کنـد.
جدول ٢ آمارههای شاخص کلی قوممداری به تفکیک اقوام هشت گانه تعداد آمارههای قوممداری به حسب مقیاس ٠ تا ١٠٠ نام قوم پاسخ معتبر حداقل حداکثر چارک اول چارک دوم چارک سوم میانگین انحراف معیار 1 آذری 1278 0 100 50 66 81 66 21 2 بلوچ 264 6 100 56 72 87 69 22 3 ترکمن 98 19 100 50 59 78 63 20 4 طالش 102 25 100 50 62 75 63 21 5 عرب 199 0 100 34 50 72 53 23 6 فارس 675 0 100 37 56 75 56 24 7 کرد 667 0 100 47 59 75 59 22 8 لر 636 0 100 53 66 81 66 21 جمع 3919 0 100 47 62 78 63 22 1 اثر قوممداری بر روابط بین قومی مدعای اصلی مقاله این است که : « قوممداری روابط همزیستانه بین قـومی مـشتمل بـر روابـط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را کاهش و در مقابل روابط سیاسی یـا تعارضـی بـین قـومی را تقویت می کند»."