چکیده:
هدف: هدف این تحقیق تعیین تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده های استیل کولین عضله تندانقباض موش نر نژاد ویستار بود. روش پژوهش: در این پژوهش 30 سر موش نر ویستار (با میانگین وزن 15±220 گرم( به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه استقامتی 12 هفته، هفته ای 5 روز و هر روز حداکثر 60 دقیقه روی تردمیل با سرعت حداکثر 30 متر بر دقیقه دویدند. در گروه مقاومتی، حیوانات در قفس فلزی با تور سیمی که دو بطری آب در بالاترین ارتفاع آن (12 متر) بود، نگهداری شدند و مجبور بودند از فنس سیمی اطراف قفس شان بالا بروند. در گروه ترکیبی، حیوانات 12 هفته، طبق پروتکل استقامتی، تمرین کردند، سپس در قفس های توری قرار گرفتند و تمرین مقاومتی انجام دادند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی حیوانات بیهوش شدند و عضله درشت نی قدامی آنها جدا شده، در نیتروژن مایع منجمد قرار گرفتند و سپس در دمای 70 درجه نگهداری شدند. برای سنجش nAChR از کیت الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس و t مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر سه نوع تمرین، میزان nAChRعضله تند را افزایش دادند؛ یعنی بین میزان nAChR گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی با گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت (01/0p p). نتیجه گیری: تمرین می تواند عامل مهمی در افزایش AChR عضله باشد. تمرین ورزشی مانند تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی می تواند از طریق تسریع عوامل نروتروفیکی مانند CGRP که در ساخت و دسته بندی nAChR دخیل اند، در افزایش میزان این گیرنده ها نقش موثر داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
در حالی که بعضی از تحقیقات نشان داده اند که تمرین باعث افزایش ظرفیت اکسیداتیو، تعداد و اندازة میتوکندری ، وزن عضله و همچنین توزیع در انواع فیبرهای عضلانی می شود اما بعضی یافته ها حاکی از این است که تمرین بر تعداد و توزیع nAChR و فعالیت 1 Myogenic Factors 2 Acetylcholine Receptor Inducing Activity 3 Calcitonin Gene-Related Peptide 4 Trophic 5 Synergetic استیل کولین استراز تأثیر ندارد.
همچنین با توجه به اینکه نوع عضله (از بعد انقباض پذیری ) می تواند در تغییرپذیری NMJ سهیم باشد، محققان تأثیر تمرینات استقامتی و ترکیبی را بر میزان گیرنده های استیل کولین عضلة تندانقباض موش نر نژاد ویستار بررسی کرده اند.
اما نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه بین سه گروه تمرینی استقامتی ، مقاومتی و تمرین ترکیبی نشان داد که بین میزان nAchR این دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد (٠٧١>p) (شکل ١) (جدول ٣).
همچنین این تحقیق نشان داد که تمرین باعث افزایش طول کلی شاخه های پیش سیناپسی می شود یعنی به طور کلی تغییر در توزیع گیرنده های استیل کولین در صفحات انتهایی ممکن است تحت تأثیر شدت تمرین قرار گیرد (٧).
به طور خلاصه ، میزان nAChR در اثر هر سه نوع تمرین استقامتی ، مقاومتی و ترکیبی افزایش یافت که به نظر می رسد بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که تمرین ورزشی می تواند عامل مهمی در افزایش گیرنده های استیل کولین عضلة تند انتقباض موش نر ویستار باشد.