چکیده:
آداب عروسی در جامعه سنتی کلاردشت پر بود از آیین ها و رسومی که هر کدام به نوبه خود منحصر به فرد بودند؛ آئین هایی مانند قندشکنان ، سیزدهی، خرج بار، کشتیگیری، زناری و دزدشب نشینی. این رسوم از نحوه «انتخاب عروس » گرفته تا مراسم «دزدشب نشینی» در عین داشتن ویژگیهایی، در درون خود نمادهایی را منتقل میکردند. کثرت مراسم مخصوص ازدواج در این سرزمین نه تنها باعث شادمانی و بالا بردن روحیه میشد که تمام این آداب به نوعی همدلی، همیاری و همکاری را در میان تمام مردم منطقه ایجاد میکرد. در واقع مراسم نان پزان ، هیمه بار، خرج بار و حنابندان بدون همکاری و همدلی خویشاوندان و نزدیکان امکان پذیر نبود. این مقاله میکوشد تا گوشه هایی از مراسم عروسی در این منطقه از کشور را نشان دهد.
خلاصه ماشینی:
طبيعي است که مادر يک دختر در چنين جامعه اي وظيفه سنگيني بر عهده داشت زيرا بايد تمام نکات ظريف خانه داري، بچه داري، کارهاي بيرون از منزل ، نکات اخلاقي وتربيتي را به دخترش ميآموخت که در غير اين صورت تحمل عروسي که چيزي بلد نبود براي خانواده داماد سخت بود و اقدام هاي بعدي صورت ميگرفت ؛ با اين جمله که «مگه ما نون خور اضافه آورديم » شرايط طلاق فراهم ميشد.
همچنين قبل از خواستگاري، مادر پسر، سرش را روي زانوي دختري که نشان کرده بود ميگذاشت و به او ميگفت سرم را نگاه کن چيزي نباشد اگر دختر باب دل او سرش را نگاه ميکرد و به قول قديميها دل مي داد (مورد بررسي قرار ميگرفت ) انتخاب ميشد يا در حمام عمومي اگر دختري پشت خانمي را که پسر بزرگ داشت خوب کيسه ميکشيد او را به عنوان اين که کار سرسري انجام نميدهد انتخاب ميکردند.
يعني مثلاً عمه يا خاله داماد، اگر عروس آن محله بود وقتي فاميل هاي آنها به خانه او رفت وآمد ميکردند و دختر را ميديدند آن عمه يا خاله را واسطه قرار ميدادند و ازدواج با اين رابطه صورت ميگرفت .
مراسم عيدي و سيزدهي (سيزده آبان ) اگر عروس هنگام عيد نوروز يا سيزده آبان ١هنوز نامزد بود همه فاميل هاي داماد روز سيزده آبان و شب عيد نوروز طبق ميآراستند، برنج ميپختند، کله قند، چاي، نقل ، خورشت و کوکو درست ميکردند و داخل طبق ميچيدند و بر سر ميگرفتند و به خانه عروس ميرفتند.