چکیده:
آیین نوروز طولانی ترین جشن ملی و از جمله آیین های ایرانی است که تا به امـروز مانـدگار و پایـدار مانـده اسـت . آداب اسـتقبال از نـوروز کـه در مراسـم خانـه تکـانی ، نوروزخوانی ، آتش افروزی و تهیه شیرینی های عید جلوهگر شده با مراسم سال تحویـل ، تدارک غذاهای عید، دید و بازدید، عیدی دادن و بازیها ادامـه مـی یابـد و سـرانجام بـا مراسم سیزدهبـدر بـه پایـان مـی رسـد. آداب نـوروزی هرچنـد در برخـی سـنت هـا بـا تفاوتهایی در مناطق مختلف کشور اجرا می شود اما عمق وجودی همه آنها مـشترک و یکسان است و این امر نشاندهنده فراگیری این آیین در گستره ایران فرهنگی است .
خلاصه ماشینی:
آداب اسـتقبال از نـوروز کـه در مراسـم خانـه تکـاني ، نوروزخواني ، آتش افروزي و تهيه شيريني هاي عيد جلوهگر شده با مراسم سال تحويـل ، تدارک غذاهاي عيد، ديد و بازديد، عيدي دادن و بازيها ادامـه مـي يابـد و سـرانجام بـا مراسم سيزدهبـدر بـه پايـان مـي رسـد.
خانـه تکـاني ، سـبزه سـبز کـردن، نوروزخـواني ، تهيـه شيريني هاي خانگي ، تهيه پوشاک و وسايل نو، آتش افروزي، قاشق زنـي و شـالانـدازي، حنابستن و زيارت اهل قبور از جمله مراسم استقبال از نـوروز مـي باشـند کـه بـه طـور مختصر به آنها اشاره مي شود.
» (روحالاميني ، ١٣٧٦: ٥٥) در گذشته ، مردم اين سرزمين از راه کشاورزي و کشت گندم، جو و ساير دانه هاي گياهي گذران مـي کردنـد بنـابراين رشد دانه ها را در آغاز سال مظهري از سال زراعي نيک مي پنداشتند و «با کاشتن دانه هـا و روياندن و سبز کردن آنها هم آغاز دوباره کار کشت روي زمـين و پرورانـدن دانـه و گياه را در سال نو تقديس مي کردند و هم به دانه هاي کشت شده براي زراعت در سـال نو تفأل مي زدند.
» (بلوکباشي ، ١٣٨١: ٤٩) البته امروزه اغلب سبزه سبز کردن همچون تهيه ساير اقلام عيـد از خانـه بـه بيـرون منتقل شده و برخي خانوادهها به جاي سبزه سبز کـردن، يکـي دو روز مانـده بـه سـال تحويل آماده آن را خريداري مي کنند اما درگذشته اين رسم با آداب زيبايي همـراه بـود که هر کدام نشانه و نماد يک مفهوم عميق به شـمار مـي رفـت .