چکیده:
بسیاری از رمانهایی که نویسندگان زن ایرانی در چند سال اخیر نگاشته اند، از جهات مختلفی مانند پیرنگ ، زاویة دید، شخصیت و... با هم شباهت دارند. این مقاله می کوشد چهار رمان از این نویسندگان را از منظر درونمایه مقایسه و بررسی کند. با مطالعة این گونه آثار، می توان به مشکلات و معضلاتی پی برد که وجود دارند یا در آینده پدیدار خواهند شد و هنرمندان توانسته اند با ذهنیت هنری خود، آنها را زودتر تشخیص و هشدار دهند. در این چهار رمان، مشترکات مضمونی فراوانی وجود دارد که به ظاهر برآمده از گفتمانی مشترک است . برای بررسی این موضوع، ابتدا در بخش مقدمه ، توضیحاتی درباب درونمایه و چیستی و اهمیت آن آمده است . سپس در بخش های بعدی، درونمایة رمانها از دو منظر درونمایه های کلی و درونمایه های جزئی مطالعه شده است . در پایان، دریافتیم که درونمایة این چهار رمان تاحد زیادی شبیه به هم هستند و به نظر می رسد سبب آن، گفتمان مشابه نویسندگان آنهاست . چهار رمانی که در این مقاله بررسی شده اند عبارت اند از: خط تیرة آیلین ( اثر ماهمنیر کهباسی )، چراغها را من خاموش می کنم و عادت می کنیم (از زویا پیرزاد) و چهل سالگی (نوشتة ناهید طباطبایی ).
خلاصه ماشینی:
گفتمانهای مشترک در چهار رمان فارسی (تحلیل تطبیقی درونمایة رمانهای خط تیرة آیلین ، چراغها را من خاموش می کنم ، عادت می کنیم و چهل سالگی ) مصطفی دشتی آهنگر* استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه ولایت ایرانشهر، سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران دریافت : ٩٠/٨/٦ پذیرش : ٩٠/١١/٥ چکیده بسیاری از رمانهایی که نویسندگان زن ایرانی در چند سال اخیر نگاشته اند، از جهات مختلفی مانند پیرنگ ، زاویة دید، شخصیت و...
چهار رمانی که در این مقاله بررسی شده اند عبارت اند از: خط تیرة آیلین ( اثر ماهمنیر کهباسی )، چراغها را من خاموش می کنم و عادت می کنیم (از زویا پیرزاد) و چهل سالگی (نوشتة ناهید طباطبایی ).
(124-123 در مقالة حاضر با اینکه از رهیافت های تبیینی و تطبیقی استفاده شده است ، در عین حال تلاش شده چند رمان از دیدگاه درونمایه شناسی فرهنگی نیز بررسی شود.
توصیف های جزئی این رمان که از زبان اولشخص یعنی خود کلاریس روایت می شود، کلاریس و زندگی اش را بسیار به خواننده نزدیک می کند و نیز شیوة روایت که در آن از زمان حال استفاده می شود؛ گویی این اتفاقها در همین لحظه و برای خوانندگان دیگر هم در حال رخ دادن است .
در رمانهای چراغها را من خاموش می کنم و خط تیرة آیلین ، زنان شخصیت ایستایی ١٢ دارند و این ایستایی به دلیل وابستگی های عاطفی و مالی به مرد است .