چکیده:
شهر تهران بر روی چهار گسل بزرگ قرار گرفته است و در نتیجه به طور مداوم بر اثر خطرات ناشی از زلزله تهدید میشود. یکی از مهم ترین بخشها در امدادرسانی به آسیبدیدگان پس از سوانح طبیعی، خیابانها و شبکههای ارتباطی هستند. در این مقاله شبکههای ارتباطی شهر تهران، با مطالعه ی موردی خیابان ولی عصر (عج) شمالی، مورد مطالعه قرار میگیرد. میزان آسیبهای احتمالی خیابان پس از زلزله و امکان امدادرسانی احتمالی از آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، و راهکارهای کاهش آسیبپذیری ناشی از زلزله در آن ارائه میگردد. این مطالعه به روش شبیه سازی و مدل سازی ریاضی انجام پذیرفت. همچنین مطالعه و مشاهده ی شبکه ی ارتباطی و تحلیل نقشههای موجود آن بخشی دیگر از مطالعه ی حاضر را تشکیل میدهد. مناطق بحرانی با تعریف شاخص ریسک پذیری ناشی از بیشینه ی ارتفاع و کمینه ی عرض خیابان ولی عصر (عج) شمالی مشخص گردید. نتایج مطالعات بیانگر این نکته بود که این خیابان با توجه به عدم رعایت تناسبات ارتفاع ساختمان به عرض معبر در 13 درصد مناطق مورد بررسی، در وضعیت نامناسب قرار دارد و متأسفانه اغلب ضوابط و معیارهای استاندارد سازی مناطق پرخطر در طراحی رعایت نشده است. بنابراین شبکه ی ارتباطی در صورت بروز فاجعه ای چون زلزله، لغزش و حتی آتش سوزی .عمال نمیتوانند نقش چندان مؤثری در کاهش آسیب پذیری ایفا نمایند
Tehran is located on an earthquake belt, thus it is faced with permanent threats. Streets and transportation networks are one of the main factors in aiding
the injured after natural disasters. This paper focuses on assessing the transportation networks of Tehran city, and the ways of reducing earthquake
damage in the northern Valiasr street as a case study. The probable damages to the street and the possibility of aiding through it after the earthquake, is
analyzed and damage reduction strategies are presented. We have applied mathematical modeling techniques and survey method in this research. In
addition, the transportation network was observed and studied and the existent maps were analyzed. The crisis points have been selected by definition
of risky indicators such as maximum of buildings height and minimum of street width. Results of the study indicate that Valiasr Street in 31 percent of
analyzed region has unsuitable status because of disregarding the ratio of building height to the street width and unfortunately most of standards and
principles of seismic regions and urban planning areas have been ignored. Thus the transportation network might not be able to play a positive and
effective role in reducing damage if disasters such as earthquakes, landslides and even fires occur in the area.
خلاصه ماشینی:
" نمودار شمارهی2: مدل محاسبهی انباشت مصالح ناشی از تخریب زلزله در دو طرف یک خیابان رابطهی (2-2) 61 1( am + a`m>L 2( am + a`m = L ش � � �م� � ��اره اول ب �ه��ار و تابستان 3( am + a`m<L نقشهی شمارهی 1: پهنهبندی کشور براساس شتاب مبنای طر ح، [02] 1931 دوف� �ص� �ل� �ن ��ام ��ه علمی-پژوهشی اگر حالت 1 ر خ دهد، به این معنی خواهد بود که در هنگام تخریب ( )PGAاز معیارهای مهم در طراحی و علت اصلی آسیب ها در هنگام ساختمان در خالل زلزله ی فرضی، شبکه ی ارتباطی مورد نظر کامال زلزله بوده که براساس ضریبی از gشتاب جاذبه و بر حسب /cm مسدود شده و امکان امدادرسانی و استفاده از این معبر غیرممکن 2 sسنجیده میشود.
9 =( L-)a -c 81 نمودار شمارهی 4: ساختمان شمارهی 3 (باال)، شمارهی 4 (پایین) ش � � �م� � ��اره اول ب �ه��ار و تابستان 1931 دوف� �ص� �ل� �ن ��ام ��ه علمی-پژوهشی بررسی آسیبپذیری ناشی از زلزله در شبکههای ارتباطی تهران بزرگ نمودار شمارهی 3: منطقهی بحرانی 1 (باال) شماره 2 (پایین) منطقه ی بحرانی 3، با داشتن ساختمانی به طول 65 متر، و عرض معبر پیاده 9 متری (فاصله ی بنا تا لب خیابان)، تخریب مصالح 59,91 متری داشته و کامال سطح خیابان را مسدود خواهد نمود."