خلاصه ماشینی:
"گذشته، حال، آینده زمانمندی و ارزشهای دازاین دکتر اکبر جباری/ دکتری فلسفه از دانشگاه میسور هند اشاره: نسبتی که اکنون بین ما و پیرامونیهای ما وجود دارد، همیشه اینگونه نبوده است و نباید این نسبت را امری ثابت بدانیم، انسان موجودی زمانمند است و زمانمندی نزد هایدگر آن است که این نسبت را برای ما مشخص میکند.
هیدگر مهمترین کتاب خود یعنی «وجود و زمان» را به «مقصود بررسی پرسش از معنای وجود، آن هم به نحو انضمامی اختصاص داد تا مقصدی آمادهگر باشد برای تفسیر زمان به مثابه افق ممکن برای هرگونه فهمی از وجود» (هیدگر، 1962، ص 1) هیدگر در بحث از مقومات وجودی «دازاین» میکوشد نشان دهد که دازاین از همهی موجودات دیگر متمایز است.
در آینده بودن این چنین وصف شده به عنوان چه گونهای اصیل زمانی بودن نوع هستی دازاین است، که در آن و از آن، زمان را برای خود معین میکند.
و چون این «وجودـ درـعالم» موجودی برون خویش (ecstasis) است و در قیام ظهوری و برون ایستادگی (Existence) خود همواره با آینده مرتبط است، لذا دازاین در فراروندگی (Transcendence) خود، خودش را در امکانهایش به پیش میافکند، از همینرو «فهم» نزد هیگر نوعی فرافکنی(Projecting) است، چه که او محیط و زیست جهانش را برحسب امکانهایی می فهمد که آن امکانها را در آن میافکند.
دازاین موجودیست رو به امکانها و در این گشودگی به جانب امکانها خویش را بهمثابه دازاین مییابد و ارزشهای او نیز در همین سیر و صیرورت تحقق مییابد و ضد ارزش نزد دازاین، همان سقوط در فردمنتشر یا فروبستگی همه امکانها و محصور شدن در یک امکان است."