چکیده:
با توجه به تعالیم اسلام اعم از آیات قرآن و سیره قولی و فعلی پیامبر (ص)و تلاش
وی در جهت تبیین جایگاه زن در عرصه خانواده و اجتماع و احقاق حقوق ایشان، توقع چنان
بود که زنان موقعیت فراچنگ آمده را در دورههای بعد نیز محفوظ دارند.اما علیرغم
این انتظار، پس از وفات پیامبر (ص)روند بهبود وضعیت زنان با موانعی مواجه گردید و
در نهایت به پیدایش دیدگاهی منفی نسبت به ایشان و انزوا و عزلتنشینی آنان منجر
گردید.از جمله عواملی که به تحول جایگاه زن در جامعه اسلامی انجامید، پیامدهای سوء
ناشی از فتوحات گسترده مسلمین بود.
خلاصه ماشینی:
"»همچنین از زنان پیمان گرفت که با مردان نامحرم به گفتگو ننشینند(ابن سعد، 5-7/8) اسلام اگرچه بر مشارکت اجتماعی زنان تأکید داشت و اساسا رشد اجتماعی و عقلانی انسانها را مستلزم حضور ایشان در عرصه اجتماع میدانست و لذا ترک رهبانیت را به پیروان خود توصیه میکرد، اما رعایت آدابی را جهت حفظ سلامت جامعه ضروری میشمرد.
برخی از این آداب عبارت بودند از: استفاده از پوشش مناسب(نور، 31؛احزاب، 59)؛اجتناب از خودآرایی و خودنمایی و به ناز سخن گفتن(احزاب، 33)؛خودداری از نگاه فتنهانگیز(نور، 30-31؛مسلم، 1392، 3/7)؛پرهیز از مصافحه با نامحرم(ابن سعد، 3/8)؛اجتناب از محادثه و گفتگویی که با هزل و لعب همراه باشد(هیثمی، 1402، 401/9)؛پرهیز از خلوت با بیگانه و جلوگیری از اختلاط و ازدحام زنان و مردان، چنانکه ام سلمه گوید:رسول خدا(ص)پس از ادای نماز جماعت، قدری مکث میکرد تا زنان خارج شوند و چون زنان و مردان را پس از خروج از مسجد مختلط دید، به زنان فرمود که از کناره راه حرکت کنند (العاملی، 132/14؛الالبانی، 1405، 856).
همسران متعدد یک مرد ناگزیر به رقابت با یکدیگر بودند و شاید طبق قاعده عرضه و تقاضا، طبیعی بود که دهها زن بر سر یک مرد با یکدیگر به ستیز پنهان برخیزند و در این نبرد زنانه انواع مکر و حیله و غدر را به کار گیرند و از سوی دیگر زن بارگی مردان و عدم توجه ایشان به یکایک همسران موجب میشد که زنان نیز به راه خود روند و کام خویش جویند."