چکیده:
صنعت گردشگری در جهان امروز جایگاهی ویژه دارد و طی نیم قرن به یکی از بازیگران اصلی تجارت بین الملل تبدیل شده و از منابع درآمدی مهم بسیاری از کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه به شمار می آید. هر کشوری سیاست مناسب برای جذب گردشگر خارجی را تعریف می کند. در سیاستگذاری گردشگری کشورمان باید الگوی مطلوب گردشگری از دیدگاه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تعریف شود و بر آن پایه به برنامه ریزی و سرمایه گذاری و اقدام پرداخت. با توجه به اینکه فرهنگ در شکل گیری، رشد و توسعه گردشگری نقش اساسی داشته و سنگ بنای توسعه گردشگری است و با عنایت به آثار و پیامدهای مثبت و منفی گردشگری، در این مقاله گردشگری فرهنگی به عنوان الگوی مطلوب گردشگری برای جامعه ایران بررسی می شود و با توجه به بین بخشی بودن صنعت گردشگری تاکید میکند
Today, the tourism industry is of a special significance; during the past 50 years , this industry has turned into one of the major actors in the field of international trade as well as providing significant resources for income in most of the developed and developing countries. Any country defines an appropriate policy in order to attract foreign tourists. Policy making in the field of tourism in our country should define a desirable model, taking into consideration cultural, social, economic and political observations and viewpoints, and on the basis of that definition necessary planning, investment and measures should be taken . Taking into consideration the fundamental role of culture in the formation, growth and development of tourism - it can be considered as a cornerstone for tourism - and also considering its positive and negative effects, in this article cultural tourism is studied as a desired model for tourism
خلاصه ماشینی:
"سیاسیت گردشگری خارجی در ایران:جستجوی الگوی مطلوب محمد رضا مجیدی* دانشیار گروه مطالعات منطقهای دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران (تاریخ دریافت:88/11/6-تاریخ تصویب:89/2/8) چکیده: صنعت گردشگری در جهان امروز جایگاهی ویژه دارد و طی نیم قرن به یکی از بازیگران اصلی تجارت بینالملل تبدیل شده و از منابع درآمدی مهم بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به شمار میآید.
)؛ 12-ثبت ملی آثار فرهنگی و طبیعی و رعایت استانداردها؛ 13-بهرهگیری از ظرفیتهای بینالمللی مانند قرار گرفتن مواریث فرهنگی و طبیعی و معنوی در فهرست میراث جهانی؛ 14-طراحی رویدادهای گردشگری و تهیه تقویم این رویدادها و مراسم سنتی در مناطق مختلف کشور؛ 15-تولید اقلام و محصولات مناسب به ویژه کتابهای راهنمای گردشگران؛ 16-سازماندهی بازارهای صنایع دستی؛ 17-تهیه نقشههای گردشگری؛ 18-رقابتی کردن خدمات گردشگری برای کاهش هزینههای سفر و طراحی سفرهای ارزانقیمت و متنوع کردن بستههای قیمتی براساس طبقهبندی گردشگران و توان مالی آنان؛ 19-رتبهبندی کیفی اماکن؛ 20-درآمدزا کردن اماکن گردشگری؛ 21-بازاریابی مناسب؛ 22-هماهنگی نهادها و دستگاههای مختلف که به گونهای با حوزه گردشگری خارجی مرتبط هستند.
در گردشگری فرهنگی با توجه به منابع و جاذبههای ایران در دو حوزه زیارتی و سیاحتی قابل تعریف است که تحقق اهداف مورد حضور موفق در بازار جهانی گردشگری علاوه بر بهرهگیری از ظرفیتهای ملی نیازمند همکاریهای منطقهای و بین منطقهای و اتخاذ سیاست فعال در این زمینه است."