چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و سبک های حل تعارض
بین فردی با سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد تبریز صورت گرفته است.در
این پژوهش تعداد 325 نفر به روش تصادفی طبقه ای از میان دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد
تبریز در سال 1388 انتخاب و پرسشنامه های پنج عاملی شخصیت نئو، پرسشنامه سازگاری
زناشویی لاک- والاس، نسخه دوم مقیاس شیوه مقابله با تعارض رحیم را تکمیل نمودند. طرح
تحقیق پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و داده های ان با ضریب همبستگی پیرسون و
موردتجزیه و تحلیلقرار گرفته SPSS تحلیل رگرسیون چند متغیری بااستفاده از نرم افزار
اند.یافته های پژوهش نشانگر همبستگی مثبت معنی داردر سطح کمتر از 0,01 بین ویژگی
های شخصیتی (توافق پذیری، برونگرایی، دلپذیر بودن، انعطاف پذیری) وسازگاری زناشویی
و همچنین همبستگی منفی معنی دار در سطح کمتر از 0,01 بین سازگاری زناشویی ، و بین
ویژگی روان رنجورخویی و سازگاری زناشویی بود، از این میان (باوجدان بودن، توافق پذیری، روان رنجوری) توان پیش بینی سازگاری زناشویی را داشتندکه سبک همراهانه،
و دو ،(P<0/ سبک مصالحه گرانه همبستگی مثبت معنی داری با سازگاری زناشویی داشته( 01
سبک همراهانه و حاضر خدمتی توان پیش بینی سازگاری زناشویی را داشتند. تحلیل
رگرسیون گام به گام با ورود ویژگی های شخصیتی و سبک های حل تعارض نشان داد
باوجدان بودن، توافق پذیری، روان رنجورخویی و سبک همراهانه توان پیش بینی سازگاری
و بالاخره اینکهبین زن و مرد از نظر میزان (P<0/ زناشویی را به صورت معنی داری دارند ( 05
سازگاری زناشویی تفاوت معنی داری بدست نیامد
خلاصه ماشینی:
"4- هر کدام از سبک های حل تعارض بین فردی و ویژگی های شخصیتی چه سهمی در سازگاری زناشویی دارند؟ روش کار مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد، جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان متاهل زن و مرد دانشگاه آزاد واحد تبریز می باشد که در سال 1388 در این دانشگاه تحصیل می کنند.
بحث پژوهش حاضر که با هدف تعیین رابطه ویژگی های شخصیت و سبک های حل تعارض بین فردی در رضایت زناشویی دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد تبریز صورت گرفت نشان داد که ویژگی شخصیتی [برون گرایی، همسازی (دلپذیر بودن)، وظیفه شناسی (با وجدان بودن)، تجربه پذیری] با رضایت زناشویی همبستگی مثبت معنی داری داشتند.
یافته های این تحقیق درباره رابطه بین وظیفه شناسی (با وجدان بودن) و سازگاری زناشویی با نتایج تحقیقات ملازاده (1381)، عبداله زاده (1382)، مرادی (1386)، احدی (1386)، واتسون، فوبارد و وایز (2000)، وایت و همکاران (2004) همسو می باشد.
یافته های این بخش از پژوهش درباره رابطه بین سبک حل تعارض سازنده (سبک همراهانه) و سازگاری زناشویی با نتایج پژوهش هایی که به منظور بررسی تاثیر آموزش الگوهای سالم ارتباطی و حل تعارض صورت گرفته است همسو می باشد (حاجی ابول زاده، 1381؛ شفیعی نیا، 1381 ؛ افخمی و همکاران، 1386 ؛ قلیلی و همکاران، 1385).
در تبیین این بخش از یافته های تحقیق چنین بنظر می رسد که باوجدان بودن به جهت التزام اخلاقی زوجین، دلپذیر بودن بواسطه توانایی ایجاد الفت و توافق، روان رنجورخویی پایین به جهت ایجاد سلامت روانی و هیجانی مناسب، در کنار توجه به انتظارات و تشابهات در هنگام بروز تعارض به سازگاری زناشویی بیشتر برای زوجین منجر می شود."