چکیده:
هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان رضایت از زندگی ورزشکاران با افراد غیر ورزشکار برحسب جنسیت بود. جامعه آماری این تحقیق تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر بودند که از بین آنها 55 ورزشکار (30مرد و 25 زن) و 55 فرد غیر ورزشکار (30مرد و 25 زن) انتخاب شدند. ورزشکاران کسانی بودند که حداقل در یک سال گذشته زیر نظر مربی و به صورت مداوم در یک رشته ورزشی فعالیت می کردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t گروه های مستقل استفاده گردید. یافته ها نشان دادند که بین افراد غیر ورزشکار و ورزشکاران در متغیر رضایت از زندگی، تفاوت معنادار وجود دارد، بدین معنی که افراد ورزشکار رضایت زندگی بیشتری نسبت به افراد غیر ورزشکار دارند. یافته دیگر پژوهش حاضر این بود که تفاوت معناداری بین دختران و پسران به لحاظ میزان رضایت از زندگی وجود ندارد.
خلاصه ماشینی:
"هرچند برخی از پژوهش ها نشان می دهند که بین زنان و مردان به لحاظ میزان رضایت از زندگی تفاوت معناداری وجود دارد اما اغلب این یافته ها در تناقض با یکدیگر قرار دارند.
جدول شماره 1- آماره های توصیفی گروه ها بر حسب سن و نمرات آزمونها جنسیت فراوانی رضایت زندگی میانگین انحراف معیار ورزشکاران مرد 30 63/25 59/5 زن 25 72/24 65/4 کل 55 21/25 15/5 غیر ورزشکار مرد 30 56/26 34/4 زن 25 44/23 96/3 کل 55 96/22 16/4 - Satisfaction with life Scale برای تحلیل داده های آماری و پاسخ به این سؤال که آیا میزان رضایت از زندگی ورزشکاران بیشتر از افراد غیرورزشکار است یا نه، از آزمون t گروه های مستقل استفاده شد (جدول شماره 2 ).
برای مثال برخی پژوهش ها نشان داده اند که تمرین های ورزشی تغییراتی نظیر کاهش اضطراب، تنش، افسردگی و افزایش عزت نفس را در افراد به وجود می آورد (مک ماهان، 1996؛ پرانک، 1997؛ به نقل از حمایت طلب و همکاران، 1382) که به تبع آن میزان شادکامی و رضایت زندگی فرد هم می تواند افزایش یابد.
اما از سوی دیگر با یافته های پژوهش بخشی پور و همکاران(1384) که نشان داده بودند دانشجویان دختر رضایت از زندگی بیشتری نسبت به دانشجویان پسر دارند، ناهماهنگ میباشد و نیز با پژوهش های فوگل-مایر و همکاران (2002)، بلیک 1 و دارلینگ 2 (2000) و هاتچینسون 3 و همکاران (2004) ناهمسو است."