چکیده:
تقویت اندیش ههای دینی و اعتقادی در
تربیت انسان ب هویژه نسل جوان بسیار موثر
است؛ چر اکه بسیاری از نارسای یهای اخلاقی،
فکری و رفتاری ناشی از جهل و نادانی و ندانستن
معارف و احکام الهی است. جهل و نادانی نسبت
به زندگی دنیا و آخرت و ارتباط بین آن دو،
موجب انحراف عملی انسان م یشود که پیامدهای
جبرا نناپذیری در زندگی او به همراه دارد. و از
طرف دیگر با تقویت اندیش ههای دینی ازجمله
خداشناسی، طیف انگیز هها و انگار هها و رفتارهای
دینی همواره در انسان نفوذ یافته و روح آدمی
از نظر احساسات، باورها و رفتارهای دینی، تحت
تاثیر قرار م یگیرد. این حس تعلق، هر چه و به هر
دلیل که باشد، وقتی در انسان پدید م یآید سبب
م یشود اشتیاق و آرزوهای خویش را در مضمون
آن بجوید، با آن انس بگیرد، حیرت و کما لجویی
و ب ینهای تطلبی خویش را با آن پاسخ گوید، رمز
و راز هستی را در آن ببیند و با آن به زندگی خود
معنا و مفهوم دهد.
انسان پیش از اینکه پدیدا رهای هستی
را بتواند ب هگون های فلسفی و آن گاه علمی و
تجربی، برای خود تبیین کند، با همین اعتقادات
دینی عطش ذهنی خویش را فرو م ینشاند. علم
جغرافیا در این مسیر با کمک انسا نشناسی و
طبیع تشناسی و روابط متقابل آ نها و در نتیجه
خداشناسی به شناخت نعم تهای خداوندی،
اصلاح رفتار انسان در محیط، بهر هبرداری درست
از محیط و حفاظت از منابع طبیعی کمک شایانی
م یکند و به همة شئون و جلو ههای وجودی
انسان (گفتار، کردار، انگیز هها، حرکات و سکنا ت)
رنگ دینی م یبخش
خلاصه ماشینی:
"علم جغرافیا در این مسیر با کمک انسانشناسی و طبیعتشناسی و روابط متقابل آنها و در نتیجه خداشناسی به شناخت نعمتهای خداوندی، اصلاح رفتار انسان در محیط، بهرهبرداری درست از محیط و حفاظت از منابع طبیعی کمک شایانی میکند و به هـمـة شئون و جلوههای وجودی انسان (گفتار، کردار، انگیزهها، حرکات و سکنات) رنگ دینی میبخشد .
کلیدواژهها: جغرافیا، تقویت باورهای دینی، خداشناسی، طبیعت، انسان در این مقاله سعی شده است از «منظرهای انسانشناسی(سیرانفسی) و طبیعتشناسی (سیر آفاقی در جغرافیا به راهنمایی و شواهد جغرافیایی) به خداشناسی پرداخته شود.
و من ایاته اللیل و النهار و الشمس و القمر لاتسجد واللشمس و لاقمر و اسجدوالله الذی خلقهن ان کنتم ایاه تعبدون(فصلت/۳۷) و از جمله آیات قدرت الهی خلقت شب و روز و ماه است و نباید هرگز پیش خورشید و ماه سجده برید، بلکه اگر به حقیقت خداپرستید باید خدایی که خورشید و ماه را آفرید سجده کنید.
هو الذی خلق لکم مافی الارض جمیعاثم استوی الی السماء فسوهن سبع سموات و هو بکل شیء علیم (بقره/ ۲۹) اوست خدایی که خلق کرد برای شما همه موجوداتی را که بر روی زمین است، پس از آن، نظر گماشت به خلقت آسمان و هفت آسمان را برفراز یکدیگر برافراشت و او به هر چیزی داناست.
جغرافیا میتواند در ابعاد مختلف اعتقادی، اخلاقی، عبادی، سیاسی و اجتماعی، اقتصادی و از طریق انسانشناسی (سیر انفسی) و طبیعتشناسی (سیرآفاقی) به بالاترین شناختها در معرفت خدا یعنی خودشناسی و اساسیترین شناختها یعنی خداشناسی به تقویت باورهای دینی کمک کند تا از برهنگی اخلاقی و دینی که خمیر مایۀ قساوت، سنگدلی، رعایت نکردن حقوق دیگران، ناعدالتی، تشدید غرائز، بیمسئولیتی، بهرهبرداری نادرست از طبیعت، اسراف و..."