خلاصه ماشینی:
"طرفداران انرژی هستهای بر پایهء حقایقی نظیر،وضعیت تقاضای فزایندهء انرژی و تهی شدن منابع فسیلی در دهههای آینده،مزیتهای زیستمحیطی انرژی اتمی و مضرات کمتر چرخهء سوخت هستهای نسبت به سایر گزینههای سوخت و همچنین آمار عملکرد اقتصادی و ضریب بالای ایمنی نیروگاههای اتمی و پیشرفتهای حاصله در زمینهء توسعهء تکنولوژی نیروگاههای ذاتا ایمن و نیروگاههای زاینده در نیمهء اول قرن و بالاخره مهار انرژی گداخت در سالهای 2050 به بعد،بر این باورند که تکنولوژی هستهای تنها بدلیل مطمئن عرضهء انرژی در قرن حاضر خواهد بود در مقابل، تشکلهای سیاسی و گروههای سبز در بعضی از کشورها سعی کردهاند که از این صنعت چهرهء نامطلوبی ارایه دهند و با بزرگنمایی خطرات احتمالی نیروگاهها و تأسیسات هستهای و به خصوص مسئله دفن پسمانهای سوخت توانستهاند در سفارش نیروگاههای جدید تأثیر بگذارند.
اما طی سالهای اخیر با آشکار شدن واقعیتهای ملموس در مورد محدودیت منابع موجود سوختهای فسیلی و روند مصرف نفت و گاز و تمام شدن این منابع اولیه در طول 40 تا 50 سال آینده و مضرات و مشکلات زیستمحیطی استفاده از زغالسنگ،جدی شدن مسایل زیستمحیطی و گسترش خطرات پدیدهء گلخانهای ناشی از احتراق منابع فسیلی، وضع مالیات کربن و گاز نیتروژن در بسیاری از کشورهای صنعتی و تصویب مقرارت شدید برای نصب تجهیزات و وسایل مربوط به تصفیهء گازهای مضر آلاینده در نیروگاههای فسیلی، محدودیت منابع انرژیهای نو در عرضهء وسیع و مطمئن انرژی،پیشرفتهای حاصله در زمینهء تکنولوژیهای پسمانداری،موفقیتهای حاصله در بهبود طراحیها و بالا بردن حاشیهء ایمنی نیروگاههای هستهای و همچنین پیشرفتهای حاصله در زمینهء ارتقای تکنولوژی نیروگاههای زاینده،افقهای جدیدی را برای گسترش استفاده از نیروگاههای هستهای گشوده است."