چکیده:
هر چند طرح یک ساختمان بلند حاصل نهایی فرآیند پیچیده ای است که عناصر آن بر هم تاثیر متقابل دارند و عوامل متعددی از جمله ویژگی های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در آن موثرند، اما با رعایت اصول و معیارهای حاصل از پژوهش های بنیادی و کاربردی در زمینه طراحی معماری، سازه و شهرسازی (در صورتی که با تدوین و اجرای سیاست گذاری های لازم در سایر زمینه ها همراه گردد) می توان امکان استفاده مناسب و مطلوب از بناهای بلند را ایجاد نمود. به طور کلی با توجه به شرایط خاص قرن حاضر استفاده مناسب و البته مشروط از ساختمانهای بلند را می توان راه حلی واقع گرایانه و مطلوب جهت اسکان مردم و تامین سایر نیازهای مرتبط با فعالیتهای اجتماعی واقتصادی در شهرهای بزرگ دانست.
این تحقیق نشان می دهد ساختمانهای بلند می توانند در شرایط مناسب به صورت مطلوبی جوابگوی نیازها و ضرورت های محیط باشند. ساختمانهای بلند مرتبه علاوه بر استفاده برای هر یک از کاربردهای مسکونی، تجاری و اداری می توانند به صورت مناسبی برای عملکردهای تلفیقی نیز مورد استفاده قرار گیرند و از آنها برای مرکزیت بخشیدن به فعالیتهای مرتبط با یکدیگر استفاده نمود.
براساس این تحقیق بکارگیری فرمهای ساده و منظم علاوه بر کمک به پایداری و ایستایی ساختمان، سبب افزایش ایمنی در بناهای بلند می گردد. وجود نظم و ترکیب مناسب با ساختمانهای اطراف، تقارن، تعادل و وحدت از عوامل موثر در ایجاد فرم و نمای بصری مطلوب بناهای بلند می باشند. برای ایجاد مقیاس انسانی و مطلوب نمودن فرم بنا می توان در فضای اطراف ساختمان با ایجاد عمق دید نسبت به ساختمان ارتباط مطلوبی بین فرم و بیننده بوجود آورد.
این تحقیق با استفاده از مطالعات نظری، بررسی و تحلیل تحقیقات انجام شده قبلی در این زمینه، بررسی و نقد دیدگاه های مختلف ارائه شده در ارتباط با ساختمان های بلند، مطالعات میدانی و تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از آن براساس شاخص های مورد مطالعه اعم از معماری، سازه، شهرسازی، اقتصاد، ایمنی و محیط زیست صورت گرفته است.