چکیده:
کالاهای سرمایه ای پیشرفته مانند نیروگاه های تولید برق، لوکوموتیوها و هواپیماها زیرساخت های اقتصادی جوامع امروزی را تشکیل می دهند. اگرچه اینگونه کالاها ابتدا در کشورهای صنعتی طراحی و تولید می شد، طی دهه های اخیر برخی از کشورهای در حال توسعه هم پیشرفت هایی در این زمینه داشته اند. به عنوان نمونه، شواهد موجود حاکی از موفقیت هایی در مهندسی، تولید کالاها و مدیریت پروژه ها در صنعت نفت، برق، حمل و نقل و هوافضا است. اما پرسش هایی اساسی از منظر سیاست های توسعه و تقویت این توانمندی ها وجود دارد. پاسخ به این پرسش ها پیش از هر چیز نیازمند درک ماهیت و سطح توانمندی های فعلی است. این مقاله گام اول را با پیشنهاد یک چهارچوب مفهومی برای شناخت اینگونه توانمندی ها بر می دارد. در این راستا، دو دسته از منابع نظری شامل مطالعات نوآوری در کالاهای سرمایه ای پیشرفته و نظرات بنگاه های متاخر مورد بررسی نقادانه قرار می گیرند. اگرچه هیچیک از این منابع نظری نمی توانند به تنهایی مدلی برای درک توانمندی های مذکور ارائه کنند، مجموعه ای از مفاهیم، ایده ها و ملاحظاتی از هریک از آنها برای ساخت چهارچوب مفهومی قابل استخراج است.
Complex capital goods such as electricity power plants، locomotives and airplanes constitute the important infrastructural elements of modern economies. Although these goods originated from the developed world، some developing countries have recently entered into design and produc-tion of them as well. For instance، the evidence indicates a level of success in Iran’s electricity، transportation and aerospace sectors. However، important questions from a policy perspective remain to be answered for which we need to extend our understanding of the nature of these ca-pabilities. This paper takes a first step and proposes a conceptual framework for the study of ca-pabilities of suppliers of these goods from developing economies. The paper critically reviews two bodies of the literature، namely innovation in complex capital goods and latecomer firm theories، and borrows elements from each to construct the framework. This framework can be used in future empirical research on the subject.