خلاصه ماشینی:
امید) که خود از ادبشناسان و شعرپژوهان و منتقدان درجه اول شعر سنتی و نو محسوب میشد نکات و انتقاداتی را نسبت به دیدگاههای استاد بهار مطرح نمود و ما برای تکمیل بحث، نقد ایشان را نیز میآوریم: «جاودان یاد ملکالشعرای بهار در سلسله مقالات شعر در ایران دو نمونه بحر طویل از کتاب رموز حمزه نقل کرده است...
استاد شفیعی کدکنی نیز با توجه به نوشته و نظر بهار درباره بحر طویل و نمونههای رموز حمزه، چند نکته مفید و مهم را مطرح نموده است.
منظور از بحر طویل در این بحث، صورت خارج شدن تعداد ارکان عروضی یک شعر است از حدودی که در سنت عروضی رعایت میشده است و در یک جمله: افزودن بر تعداد ارکان و عدم رعایت شماره خاصی برای افاعیل عروضی.
»17 همانطور که دیده میشود استاد شفیعی کدکنی این نوع بحر طویل را صریحا از انواع بحر طویلهای عامیانهی فارسی دانسته و در ابتدای مقالهی خود نیز بدان تصریح کرده است امری که در میان آثار کلاسیک و سرودههای استادان برجسته دیده نشده و یا بسیار نادر بوده است.
منظور از افزودن بر شمارهی ارکان به این معنی است که در تمام اوزان شعر فارسی شاعران معمولا تعداد افاعیل یک بحر را از هشت تا بیشتر نمیکنند مثلا در وزن فعلاتن یا فاعلاتن، و از سوی دیگر منظورم از عدم رعایت شمارهی ارکان این است که اگر موردی در قدیم پیدا شود که گاه وجود دارد و شاعر از شمارهی هشت تعداد ارکان را افزونتر آورده باشد باز هم همهی مقصود ما را نشان نمیدهد بلکه عدم رعایت شماره خاص در میان ارکان شرط دیگر این تعریف است.