چکیده:
شناسایی علل اصلی شکل گیری حباب سوداگرانه در بخش مسکن به دلیل اهمیت این بخش در رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال و رفاه خانوارها همواره مورد توجه بوده است. با وجود اینکه تقریبا توافق عمومی در مورد نقش انتطارات در شکل گیری حباب ها وجود دارد، اما مطالعات اندکی به مدلسازی آن پرداخته اند. در این تحقیق تلاش شده است تا با استفاده از رهیافت اقتصاد مبتنی بر عوامل و با فرض ناهمگن بودن انتظارات عوامل در مورد تغییرات آتی قیمت ها و وجود پویایی های اجتماعی، نحوه شکل گیری حباب و فروپاشی آن در قیمت مسکن تهران مدلسازی شود. از شاخص فصلی قیمت حقیقی مسکن تهران برای مدلسازی و شبیه سازی تجربی رونق و رکود مسکن در دوره (1387-1384) استفاده شده است. نتایج مدلسازی نشان می دهد که وجود نااطمینانی در مورد تغییرات آتی قیمت از یک سو و انتظارات ناهمگن تقاضاکنندگان مسکن در مورد آن از سوی دیگر از طریق ایجاد پویایی های اجتماعی بین تقاضا کنندگان می تواند شکل گیری حباب سوداگرانه در مسکن تهران را توضیح دهد.
Housing sector fluctuations have many impacts on economic growth، job creating and households welfare. So، it is very important to determine main reasons of speculative bubbles in housing markets. There is almost general agreement about the role of expectations of buyers and sellers in making of speculative bubbles but، only a few researches try to model it. In this research we try to model speculative bubble in Tehran housing market using agent- based economics. Agents have heterogeneous expectations about long-run fundamentals but change their views because of «social dynamics». Agents meet randomly and those with tighter priors are more likely to convert other agents to their beliefs. Results of modeling show the role of non-fundamentals and heterogeneous expectations in speculative bubbles in the Tehran housing market
خلاصه ماشینی:
در اين تحقيق تلاش شده است تا با استفاده از رهيافت اقتصاد مبتني بر عوامل و با فرض ناهمگن بودن انتظارات عوامل در مورد تغييرات آتي قيمت ها و وجود پويايي هاي اجتماعي ، نحوه شکل گيري حباب و فروپاشي آن در قيمت مسکن تهران مدلسازي شود.
با وقوع نااطميناني در بازار، خريداران با عقايد متفاوت به صورت مستقيم و تصادفي با يکديگر ملاقات نموده و خريداران خوش بين که اطلاعات بيشتر و اطمينان بيشتري بر عقيده شان دارند عقايد خريداران عادي را که اطلاعات کمتري دارند و در نتيجه در تقابل با ديگران از اعتماد به نفس و قدرت تأثيرگذاري کمتري برخوردارند را تغيير مي دهند، بنابراين خريداران عادي هنگام ملاقات با عوامل خوش بين و بدبين عقايد و انتظارات آنها را درمورد تغييرات آتي قيمت هاي مسکن مي پذيرند و به اين گروه ها ملحق مي شوند.
بررسي مطالعات فوق نشان مي دهد که تقريباً تمام مطالعات تلاش نمودند تا با استفاده از روش ARDL نوسان هاي قيمت مسکن ايران و تهران را به وسيله عوامل و متغيرهاي بنيادي مانند نرخ بهره حقيقي ، قيمت سهام و حجم نقدينگي توضيح دهند و تمام آنها با تأييد وجود حباب در بازار مسکن ايران و تهران آنها را ناشي از تغييرات عوامل بنيادي مي دانند، اما در اين مطالعه تلاش مي شود تا نقش عوامل غيربنيادي (مانند انتظارات خريداران در مورد تغييرات آتي قيمت مسکن ) در شکل گيري رونق و رکود و حباب سوداگرانه بازار مسکن تهران مدلسازي شود.
David Genesove & Christopher Mayer (2001), "Loss Aversion and Seller Behavior: Evidence from the Housing Market", NBER Working Paper, No. 8143.
Shiller (2003), "Is There a Bubble in the Housing Market?", Brookings Papers on Economic Activity, Economic Studies Program", The Brookings Institution, Vol. 34, No. 2, PP.