چکیده:
سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به افزایش مبتلایان به اختلالات عضلانی اسکلتی، و نارسایی ابزارهای فعلی اندازه گیری وضعیت آن در کشور، و همچنین گزارش موفقیت پرسشنامه فرم کوتاه بررسی فعالیت عضلانی اسکلتی (SMFA) در سنجش این اختلالات، این تحقیق به منظور ترجمه و تعیین روانسنجی این پرسشنامه انجام گرفت.
مواد و روشها: پرسشنامه اصلی انگلیسی زبان SMFA تهیه و پس از ترجمه به فارسی و برگردانیدن ترجمه فارسی به انگلیسی، از نظر اعتبار و پایایی مورد مطالعه قرار گرفت. برای تعیین اعتبار از روشهای شاخص اعتبار محتوا، اعتبار صوری، اعتبار همزمان و اعتبار سازه استفاده شد. برای تعیین اعتبار همزمان از پرسشنامه SF-36 HEALTH SURVEY (که قبلا اعتبار و پایایی آن برای جامعه و فرهنگ ایرانی مورد تایید قرار گرفته بود) به روش همزمانی (Concurrent Validity) استفاده شد.
یافته ها: تحقیق بر روی 326 بیمار که در سنین 16±51 سال بوده و 7/56% مذکر بودند انجام گرفت. ترجمه پرسشنامه SMFA از انگلیسی به فارسی و مجددا به انگلیسی مورد تایید قرار گرفت. شاخص اعتبار محتوای پرسشنامه به وسیله 20 نفر متخصص ارتوپدی تایید شد و پرسشنامه با نظرخواهی از متخصصین ارتوپدی و بیماران به لحاظ مربوط بودن، واضح بودن و ساده بودن مورد تایید قرار گرفت، سپس اعتبار صوری نیز توسط همین افراد تایید شد. اعتبار همزمانی پرسشنامه برابر 91/0 و در زیر مجموعه پرسشنامه از حداقل 89/0 تا 93/0 به دست آمد (001/0>P).
نتیجه گیری: پرسشنامه SMFA در جامعه فارسی زبان دارای اعتبار و پایایی لازم برای سنجش میزان فعالیت عضلانی اسکلتی می باشد. لذا به کارگیری این پرسشنامه توصیه می شود.
Background and Aim: Considering the increasing number of musculoskeletal disorders، insufficiency of current assessment tools، and successful reports about SMFA (short musculoskeletal function assessment) questionnaire in evaluating and assessing these disorders، this study was designed.
Materials and Methods: The original questionnaire was in English. At first، SMFA was translated to Farsi and then back to English. Then the questionnaire was evaluated for validity and reliability، regarding content validity، visual validity and concurrent validity. For concurrent validity، the SF-36 health survey which had been translated to Farsi and had been adapted to Iranian culture was used. Results: 326 patients (56.77% male) with mean age of 51±16 years contributed in this study. The translation to Farsi and back to English was done successfully. The content validity was assessed by 20 orthopedic surgeons and was approved. Simplicity and clearance was evaluated by physicians and patients and was confirmed. Also visual validity was confirmed by the same group. Concurrent validity was 0.91 and in subscales was 0.89-0.93 (p<0.001).
Conclusion: A reliable and valid Farsi version of the SMFA was developed. It will facilitate assessing functional performance within a large patient population and allows cross-cultural comparisons.