چکیده:
میزان دینداری وتقید خانوادهها به اصول و ارزشهای مذهبی از عواملی است که برکاهش وافزایش خشونت خانگی نسبت به فرزندان درجامعه نقش مؤثری دارد . این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین میزان دینداری والدین با خشونت خانگی آنها نسبت به فرزندان در شهر اهواز اجراگردیده است. این پژوهش ازنوع پیمایشی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع دبیرستان شهر اهواز و والدین آنها بوده است که با روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای تعداد 384 نفر آنها به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارسنجش دراین پژوهش دوپرسشنامه کودک آزاری وضربه (CTQ) برنستاین(1995)، و مقیاس گلاک و استارک با اقتباس از سراج زاده (1377)بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازشاخص های آماری ،انحراف استاندارد،ضریب همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون استفاده شد. براساس یافتههای این پژوهش بین کل میزان دینداری والدین با خشونت خانگی آنها نسبت به فرزندان، رابطه معنا داری وجود دارد. همچنین مشخص گردید که بین ابعاد اعتقادی و تجربی(عاطفی) دینداری با خشونت خانگی والدین نسبت به فرزندان همبستگی مثبت معناداری وجود دارد، ولی نتایج تحقیق نشان داد که بین ابعاد مناسکی و پیامدی دینداری با خشونت خانگی والدین به فرزندان همبستگی معناداری مشاهده نگردید. همچنین نتایج بدست آمده از این پژوهش، حاکی از آن است که بین میزان دینداری والدین با ابعادخشونت خانگی(جسمی، عاطفی، غفلت) آنها نسبت به فرزندان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج بدست آمده از رگرسیون چندگانه نیز نشان دادند که متغیر دینداری اعتقادی والدین بیش ترین تأثیر را درتبیین خشونت خانگی نسبت به فرزندان داشته است. باتوجه به یافتههای موجود، این مسأله نیازمند توجه هر چه بیشتر خانواده ها و مسؤولان جهت برنامهریزی و آموزشهای دینی در سطح خانواده و جامعه را نشان میدهد.
خلاصه ماشینی:
"مسأله اصلی تحقیق حاضراین است که آیا رابطهای بین میزان دینداری والدین با خشونت خانگی آنها نسبت به فرزندان وجود دارد؟ و همچنین در مقاله حاضر با اتخاذ رهیافتی کارکردی که دین ودینداری افراد را یکی از عوامل تامینکننده نظم هنجاری میشناسند و با استفاده از دادههای عینی، این مسأله را به طور جامع و علمی بررسی کرده و به نقش دینداری در جلوگیری و مقابله با این پدیده زیانبار در شرایط کنونی زندگی نوجوانان شهراهواز پی ببریم، لذا توجه به این مسأله و ارائه راه حلهای علمی و کاربردی میتواند در سلامت جامعه و خانواده نقش اساسی و تعیینکننده داشته باشد.
همانگونه که در جدول بالا مشاهده میشود، نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان میدهد که بین دینداری والدین با خشونت خانگی علیه فرزندان همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (053/0=r و 001/0=p) یعنی هر چه بعد اعتقادی دینداری والدین بالا باشد، میزان خشونت آنها نسبت به فرزندانشان کاهش پیدا میکند.
یافتههای تحقیق حاضر با یافتههای پژوهشهای پیشین" (بلسکی، 1993)، ماهانی و همکاران (1381) و روغنچی(1384) هم سو است که براین باورند که بین جهت گیری مذهبی با خشونتهای جسمانی، اضطراب، نارسایی در کارکردهای اجتماعی و افسردگی رابطهی معناداری وجود دارد و در حقیقت دینداری والدین موجب افزایش مشارکت کلامی، کاهش خشونت خانگی و کاهش پرخاشگری کلامی شده و در نهایت موجب افزایش رضایتمندی زناشویی میشود."