چکیده:
The Holy Prophet (PBUH) of Islam says: “I have been raised to perfect the ethical virtues”. He also said that good demeanor is key to heaven: “One would not enter the heaven except possessing good ethical virtues.” Islam has always laid emphasis on good demeanor، tolerance and pacifism and prohibited ethical evils such as vengeance، animosity and adamancy. Muslim mystics، through a delicate and artistic approach to religion and ethical issues، have ornamented their texts with the gem of education. Islamic mystical teachings، particularly since seventh century، have entered people’s life and through a mystical and artistic approach invited people to ethical virtues such as brotherhood، benevolence، avoidance from animosity and vengeance، tolerance and patience to achieve peace، tranquility، unity and solidarity. The present paper is an attempt to study the wise and sagacious words of great poets of Persian literature such as Sa’di، Moulavi and Hafiz to impart their messages of peace، friendship and fraternity to the readers.
خلاصه ماشینی:
او معتقد است جنگ و جدال عقیدتی و مذهبی ریشه در درک نکردن حقیقت دارد و این نزاعها را افسانه و همة مذاهب و عقاید را محترم میداند و از طرفی به تقدیر و مشیت الهی بر اعمال انسانها و گناه آنها باور دارد و میگوید: عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم (دیوان حافظ، غزل 313) به نظر حافظ رونق و اعتبار نظام هستی، امری نیست که با فسق و فجور گناهکاری و زهد و عبادت زاهدی کاستی یا افزونی بگیرد و اصولا خطا و لغزش را از انسان میپذیرد و میگوید پدر انسان - حضرت آدم(ع) - نیز دچار اشتباه شد و از بهشت رانده شد.
رندی حافظ نه گناهیست صعب با کرم پادشه عیبپوش (دیوان حافظ، غزل284) اینک با بررسی آثار شاعران نامبرده میتوان دریافت که اتخاذ روشهایی نظیر: عیبجویی از دیگران، اغماض و چشمپوشی از لغزشها، پرهیز از عداوت و دشمنی تا حد ممکن، مدارا و سازش با همنوعان، توجه و التفات به اقشار ضعیف جامعه، و پذیرفتن این نکته که انسان دارای دو بعد مادی و معنوی است، پیشداوری و قضاوتنکردن دربارة اعمال دیگران، اعتقاد به اینکه کل آفرینش مجموعهای واحد است و هر موجودی مظهری از وجود خداوند است و سرانجام امیدواری به بخشش و لطف خداوند نسبت به بندگانش همة انسانها را به عنوان اعضای پیکرة واحدی به هم نزدیک خواهد کرد و صلح، اتحاد و نوعدوستی را فراهم خواهد آورد.