چکیده:
از نیمه دوم قرن بیستم، کشورها تلاش کرده اند برای دستیابی به بیشترین منافع ملی با یکدیگر
همکاری بیشتری کرده و مواضع خود را به یکدیگر نزدیک تر کنند. در این روند، در برخی از مناطق
جهان، همگرایی منطقه ای شدت یافته و جوامع امن برپا شده است که اتحادیه اروپا و شورای همکاری
خلیج فارس نمونه ای از آنها می باشند. اما عالی ترین نوع همکاری در میان مناطق جهان، همکاری دو
اتحادیه منطقه ای با یکدیگر است که دو سازمان مذکور در این راه گام برداشته اند. برخی از زمینه های
همکاری در میان این دو بازیگر بر جمهوری اسلامی ایران که در منطقه خاورمیانه منافع ویژه ای دارد
تاثیر گذار بوده است و این مقاله در پی یافتن این تاثیرات است.
Since the second half of the twentieth century, the countries have attempted
to cooperate and to closing their positions to each other more than before in
order to maintain national interests at most. In this regard, in some of the world
regions, regional convergence was intensified which led to set up secure
societies such as European Union and Persian Gulf Cooperation Council.
However, the high level of cooperation with each other among world regions is
cooperation between these two regional unions which both two organizations
have taken steps in this direction. Some of the cooperation contexts between
these two actors have had influence upon the Islamic Republic of Iran which
has specific interests in the Middle East region. The article seeks to explain the
extent these in fluencies.
خلاصه ماشینی:
به این جهت سوال اصلی این مقاله بیان می دارد روابط شـورای همکـاری خلـیج فـارس و اتحادیه اروپا چه تاثیری بر ایران دارد؟ در پاسخ ، در فرضیه مقاله آمـده اسـت ، «فعالیـت هـای ایـران در زمینه برنامه هسته ای منجر به این شده است که اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس در روابط خود با یکدیگر، سیاست محدودیت و فشار علیه ایران را در پیش بگیرند و شورا با بهـره بـردای از تـنش میان ایران و غرب در روابط خود با اتحادیه ، ادعای امارات در مورد جزایر سه گانـه را پیگیـری نمایـد.
com, 2004) پس از نوزدهمین نشست کمیسیون مشترک شورا- اتحادیه ، به مـدت هـشت سـال چنـین نشـستی برگزار نشد، تا اینکه در سال ٢٠١٠ در ١٤ ژوئن ٢٠١٠ در لوگزانبورگ برای بیستمین بار این نشست بـار دیگر برگزار شد و در یکی از بندهای آن بار دیگر ادعاهای امـارات در مـورد جزایـر تکـرار شـده اسـت : «اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس نگرانی خود را از عـدم پیـشرفت در جهـت حـل و فـصل اختلافات بین امارات متحده عربی و جمهوری اسلامی ایران بر سر از سه جزیره ابوموسی ، تنب کوچک و تنب بزرگ تکرار کردند.