چکیده:
Ignaz Goldziher، a famous western orientalist، believes that Muslims'' approach to criticize narrations is mostly limited to the critique of the chain of transmission (isnad). In addition، he argues that judgment about the content of narrations depends on the validity of the chain of transmission. After Goldziher، some orientalists have mentioned similar results and confirmed his views. Criticizing these viewpoints، Muslim researchers have cited some rules referring to the critique of the text. They have assumed that Sunni hadith scholars have usually criticized the text beside the critique of the chain of transmission. The present article tries to study Goldziher''s views، Muslim critics، and also Jonathan Brown who is a contemporary Muslim researcher. Strong and weak viewpoints are also studied. Brown believes that until the fourth century AH the critique of the text was implicit and hidden in the critique of the chain of transmission. In the fifth and sixth century AH، some scholars have started criticizing the text explicitly. However، it seems that some earlier hadith scholars have explicitly criticized the text of hadith. Finally، some samples of narrations are presented. Then، the study reports outcomes of a new research in the west about a historical topic in Sahih-al-Bukhari and Sahih Muslim which has been carried out through criticism of text.
خلاصه ماشینی:
1(بدوی، 1993م، ص197) او مهمترین نظریات خود را دربارۀ حدیث که مهمترین و جنجالیترین دیدگاههای او به شکل عامّ نیز محسوب میشود، در بخش «دربارۀ سیر تطور حدیث» از جلد دوم کتاب مطالعات اسلامی2 که در 1890 منتشر شده، ارائه کرده است؛ این کتاب نخستین پژوهش بنیادین از جانب دانشمندان غربی دربارۀ حدیث به شمار میرود؛ به طوری که محمد مصطفی اعظمی، کتاب گلدتسیهر را نخستین تلاش دارای اهمیت و چه بسا آخرین آنها از سوی مستشرقان در مطالعات مربوط به احادیث نبوی میداند که جایگاه بالایی در قلمرو استشراق دارد و از زمان انتشار آن، همچون «انجیلی مقدس» برای راهنمایی پژوهشگران به شمار میآید.
143-184) او معتقد است که از طریق بررسی احادیث مرتبط با هم، در منابع نقدِ حدیثی متقدم، یعنی کتابهای جرح و تعدیلِ کسانی چون بخاری(متوفی 256)، عُقَیلی(متوفی 323)، ابن حِبّان(متوفی 345) و ابن عَدی(متوفی 365)؛ و کتابهای موضوعات مانند تذکرة الموضوعات از محمد بن طاهر مقدسی(متوفی507) و المنار المنیف فی الصحیح والضعیف از ابن قیم جوزیه(متوفی751)، میتوان به این نتیجه دست یافت که ناقدان متقدم حدیث خیلی بیشتر از آنچه به نظر میرسد، به نقد متن حدیث توجه داشتند؛ برای نمونه، در حدود 95% از 100 روایت بررسیشده در تذکرة الموضوعات مقدسی، 45% از 73 روایت بررسیشده در کتاب الاباطیل جوزقانی(متوفی543)، 44% از روایات جلد اول کتاب الموضوعات ابن جوزی و 62% از 50 روایت بررسیشده در المنار المنیف ابن قیّم، از منابع نقدِ حدیثی متقدم نقل شدهاند.