چکیده:
This article attempts to study a hadith attributed to Imam Hussein in which he says، «I have only risen to seek reformation.» It tries to find that whether the content of hadith suggests reformation of religion or that of nation. The author has concluded that this hadith is neither authentic in its chain of transmission nor acceptable in its content. If one ignores inauthenticity of chain of transmission and accepts its content، he may either accept the last part of hadith which includes confirmation of Caliphates of Abu Bakr، Omar and Othman or reject it as a fabricated part of hadith. Overall، this hadith proposes a reformation of nation rather than reformation of religion.
خلاصه ماشینی:
بنابراین نوشتار حاضر در صدد کماهمیت جلوه دادن نگارشهای مربوط به کربلا نیست، بلکه با استناد به وقایع مسلم و تاریخ معتبر و با تکیه بر قرآن و سنت و سیرۀ پیامبر( در صدد پردهبرداری یا رمزگشایی از امر قطعی است؛ از این روی، وصیت امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه به برادرش محمد حنفیه مورد بحث قرار گرفته است.
از آنجا که این وصیت امام حسین(ع) به بردارش، محمد حنفیه در بسیاری از آثار تاریخی ضبط شده است، اما بند پایانی آن با اعتقادات صحیح، مسلمات دینی و اصول عقلانی سازگار نیست؛ بنابراین، ما هدف خود را در راستای بررسی این وصیتنامه، تبیین قصد امام(ع) برای اصلاح در دین یا اصلاح در امت قرار دادهایم و اینکه آیا امام حسین(ع) در عمل به سنت جدش و پدرش از سیرۀ خلفای راشدین پیروی کرده است یا نه؟ بدین منظور، بیشتر آثار شیعی و اهل سنت در این باره بررسی شده است.
ک: طبرى، 1387ق، ج3، ص297/نیز ابن اثير، 1385ق، ج3، ص37) گفتنی است که این حدیث با توجه به حجم بالای نقل و تکرارش در منابع متعدد امروزین و تکرار آن در منابر و مجامع3، تنها یک روایت است که در مقتل الحسین خوارزمی(ج1، ص273) آمده و وی آن را از کتاب الفتوح ابن اعثم(1411ق، ص273) نقل کرده است.
گرچه ابن شهرآشوب در مناقب آل ابیطالب، آن را با تعبیر «روی» بدون سند نقل کرده(1376، ج3، ص206) و علامه مجلسی نیز در بحار الانوار از شیخ مفید(م413 ق) در کتاب الارشاد(شیخ مفید، 1413ق) از طریق مدائنی(م135ـ225ق) و کلبی روایت را آورده است، اما با مراجعه به کتاب الارشاد شیخ مفید میبینیم که هیچ اثری از روایت نبوده و چنین سخنی در الارشاد وجود ندارد.