چکیده:
عرضه منابع و کتاب های چاپی به شکل رقمی،سال هاست که رونق یافته و با سهولت شیوه های رقمی سازی و دسترس پذیری عمومی ابزارهای آن،این روند در روزگار کنونی شتاب بیشتری گرفته است.بسیاری از سازمان ها و یا افراد عادی،مجموعه ها و پایگاه های دادگانی را در اختیار دیگران قرار می دهند که گاه ارزش خاصی به این منابع نمی افزایند و تنها شایسته عنوان کتاب الکترونیک اند.گاه نیز اطلاعات این مجموعه ها با استفاده از نظام های سازمان دهی دانش،سامان مند می شود.در این نوشته،ضمن بیان کلیاتی در باره سازمان دهی دانش،به نظام های به کار رفته در سازمان دهی اطلاعات عرضه شده در برنامه های مرکز پرداخته و پیشنهادهایی نیز برای تکامل و بهبود آن عرضه خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
بنابراین، سازماندهی دانش در متن دانش اطلاعرسانی و کتابداری، شکل کوچکی برای سازماندهی منابع دانش یا سازماندهی عرضه دانش است که این کار، غالباً سازماندهی اطلاعات (Information Organization) خوانده میشود.
دو ویژگی، شایسته ملاحظه است: یکی اینکه این نظامها برای مسائلی که دسترسی مؤثر به اطلاعات را مسدود میکنند، راه حلهایی فراهم کرده است؛ در حالی که امروزه، برخی از مسائل دسترسی، به سبب فناوریهای نو ایجاد شده است و برخی دیگر از معضلات، به سببهایی دیگر، مانند آنهایی که ریشه در تنوع اطلاعات دارند، گوناگونی بسیاری از کاربران اطلاعات و خصوصیت غیر متعارف زبان بازیابی، مدتهاست که مشکلساز است؛ برای نمونه، خواه جستوجوی کاربران در قفسه کتابخانهها یا اینترنت، گاه نتایج بسیار و گاه اندکی در پی دارد و گاهی نیز کاربران قادر به صورتبندی پاسخ مناسب نیستند.
ممکن است استدلال شود که نیازی به انجام چنین کاری نیست؛ چون نظامهای پیش از آن، بسیاری از نیازهای کاربران را در بیشتر اوقات، پوشش میدهد؛ هرچند نظام مطلوبی که در دوران طلایی سازماندهی دنبال میشد، بر اساس اهداف خیالی، یعنی ارائه همه محتواي مورد نظر کاربران بنا شده بود.
ب ـ نبود سازوکاری برای انطباق نظامهای سازماندهی اطلاعات و میانکنشپذیری بین آنها رشد قابل توجه منابع رقومی و نیز نیاز روزافزون پژوهشگران در حوزه علوم اسلامی به منابع دست اول برای پژوهش در آثار و منابع دانشمندان گذشته با رویکردی نو، مستلزم سرعت در فرآوری و سامانبخشی به این منابع است؛ اما در مرکز هنوز ردهبندی منابع با استفاده از یک نظام ردهبندی استاندارد صورت نگرفته است.