چکیده:
تدریس کارآفرینی که بر رفتار فعلی و قصد آتی فرد برای کارآفرینی تأثیرگذار است، به سبکها و روشهای مختلفی صورت میگیرد. یکی از این روشهای آموزشی، استفاده از «سخنران مهمان» در کلاس درس است. استفاده از کارآفرینان برای بازگویی تجربیات شکست و پیروزیشان میتواند به عنوان مورد زنده در تدریس استفاده شود؛ اما باید اثربخشی این روش آموزشی ارزیابی شود. یکی از روشهای ارزیابی اثربخشی آموزش کارآفرینی، میزان تأثیری است که بر «قصد کارآفرینی» میگذارد. در این تحقیق، به منظور ارزیابی اثربخشی روش آموزش کارآفرینی «سخنران میهمان»، با استفاده از روش تحقیق کمی از نوع آزمایشی در جامعة آماری دانشجویان نیمسال اول کارشناسی ارشد مدیریت کارآفرینی دانشگاه تهران، میزان قصد کارآفرینی دانشجویان قبل و بعد از جلسات سخنرانی سه کارآفرین مهمان با استفاده از پرسشنامة استاندارد قصد کارآفرینی کروگر در دو گروه آزمایش (34 نفر) و کنترل (34 نفر) سنجیده شد. یافتههای تحقیق نشان میدهد که روش آموزش کارآفرینی «سخنران مهمان» از طریق تأثیر بر متغیرهای مطلوبیت شخصی، خودباوری و باور جمعی باعث ارتقای قصد کارآفرینی دانشجویان میشود، در حالی که این روش بر متغیر «هنجارهای اجتماعی» دانشجویان تأثیر معنیداری نداشته است. این نتایج به سیاستگذاران در تدوین برنامههای آموزش کارآفرینی کمک میکند.
Training and teaching entrepreneurship are done in variant methods and styles. One of these training methods is «guest speaker”. Having entrepreneurs in class to talk about their success and failures can be used as “live” case، but it is necessary to assess effect of this training method. One way to assess an entrepreneurship teaching method is to evaluate its effect on »entrepreneurial intention«. In this study، to evaluate the effectiveness of »guest speaker« in teaching entrepreneurship، a quantitative research has been used in University of Tehran to evaluate entrepreneurial intention of students before and after meetings with guest speaker entrepreneurs. Research findings show that »guest speaker« method for teaching entrepreneurship impact on the variable »personal desirability«، »self-efficacy« and »collective-efficacy« that promotes students to act entrepreneurial behavior. These results will help policymakers develop entrepreneurship training programs.
خلاصه ماشینی:
یافته های تحقیق نشان میدهد که روش آموزش کارآفرینی «سخنران مهمان » از طریق تأثیر بر متغیرهای مطلوبیت شخصی ، خودباوری و باور جمعی باعث ارتقای قصد کارآفرینی دانشجویان میشود، در حالی که این روش بر متغیر «هنجارهای اجتماعی» دانشجویان تأثیر معنیداری نداشته است .
Plan تدریس کارآفرینی بر رفتار فعلی و قصد آتی فرد برای کارآفرینی را تأیید کرده اند (,Fayolle ٢٠٠٦ ,Lassas-Clerc &Gailly, )؛ به عنوان نمونه وارلا و جیمنز١ (٢٠٠١) در تحقیقی که بین 2 پنج دانشگاه در کلمبیا انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که بیشترین میزان کارآفرینی در بین 3 آن پنج دانشگاه در دانشگاه هایی رخ داده است که سرمایه گذاری بیشتری در زمینۀ تدریس و راهنمایی ٤ در خصوص کارآفرینی انجام داده اند.
این پژوهش به ارزیابی رابطه بین جنسیت ، خودباوری کارآفرینانه ( entrepreneurial self-efficacy) و قصد کارآفرینی بین دانشجویان MBA پرداخته است .
نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش کارآفرینی به روش سخنران مهمان ، میتواند از طریق تأثیر بر متغیرهای مطلوبیت شخصی، خودباوری و باور جمعی باعث ارتقای قصد کارآفرینی دانشجویان شود.
تأثیر آموزش کارآفرینی با استفاده از روش هایی مانند مطالعۀ موردی و سخنران مهمان بر خودباوری دانشجو با الگوی نقشی ٢ که ایجاد میکند، در مطالعات قبلی تأیید شده است (١٩٨٨ ,Hills ;٢٠٠٧ ,Wilson).
Strategies for teaching entrepreneurship: what else beyond lectures, case studies and business plans?
From craft to science: Teaching models and learning Processes in Entrepreneurship Education.